Page 20 - mag113
P. 20
ΔΟΛΟΠΛΟΚΙΕΣ ΣΤ Ή Ν ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤ Ή
Η δισκοειδής παλάμη
που είχε αποδεδειγμένα παράξει αρ- ρώτησε γεμάτος απορία ο γέροντας
σενικά τέκνα, ώστε να μη μείνει εκεί- Σπαρτιάτης. Δεν πήρε απάντηση.
νος δίχως απογόνους και η Σπάρτη Μόνο τα μάτια της να τον κοιτάζουν
χωρίς έναν τουλάχιστον ακόμα πο- με πονηριά και αδημονία. Κάνοντας
λεμιστή στις τάξεις της. Το μένος της να φύγει ο γέρος, πήρε μια τελευταία
Σπαρτιάτισσας με το ανάπηρο παιδί εντολή: «Μόλις τελειώσεις μαζί της,
ήταν κορυφωμένο. "Έσπειρε ο ελεει- φάσκιωσέ το με λευκά κλινοσκεπά-
νός δυο γερούς γιους και τώρα έναν σματα. Δεν έχω χρόνο να το κάνω. Κι
τρίτο αρτιμελή, όμως το σπέρμα του ούτε θέλω να το πιάσω το βρομόπαι-
αποδείχτηκε λειψό μόνο στη δική δο στα χέρια μου. Έχω να κάνω και
μου την περίπτωση; Γιατί; Ήταν ό,τι τις τελευταίες συνεννοήσεις με τους
του είχε απομείνει τις μέρες εκείνες Είλωτες. Και να τους δώσω το δικό
που πήγαινε με την τυχερή; Μου φύ- μου. Με τούτο το σεντόνι να το κά-
τευε μετά τη φύρα;" νεις, το έχουν δει οι πρεσβύτεροι».
«Θα τη σκοτώσεις και θα της Αν και ηλικιωμένος, ήταν ακόμα
πάρεις το παιδί», είπε γεμάτη οργή δυνατός από την πολύχρονη εκπαί-
στον γέροντα σύζυγό της. «Αλλιώς, δευση και τις προκλήσεις των χρό-
20 να με ξεγράψεις. Και μην ξεχνάς ότι νιων μαχών, ώστε δεν ήταν δύσκολο
εδώ δεν είναι Αθήνα. Έχω δικαίωμα να ξεκάνει μια γυναίκα που ακόμα
στα δύο πέμπτα των γαιών της πε- ξεκουραζόταν στην κλίνη της μετά
ριουσίας μας. Σου θυμίζω τον νόμο τη γέννα, παρά τις επισκέψεις εύλο-
του Λυκούργου: εβδομήντα μεδί- γης καυχησιάς στις γύρω κατοικίες.
μνους κριθαριού οι άντρες, δώδεκα Ξεκλείδωτα βρήκε, κανένα ύποπτο
οι γυναίκες, και ανάλογη μοιρασιά στοιχείο δεν διανοούνταν οι Σπαρτιά-
υγρών. Μπορώ να συντηρήσω τον τες ότι μπορεί να περιφέρεται κρυφά
εαυτό μου όπως θέλω». «Μα έχεις στης πόλης τους το κέντρο. Στο φως
τρελαθεί, γυναίκα;» τη ρώτησε εκεί- του λυχναριού την έπνιξε κοιμισμέ-
νος σαστισμένος. «Τι σου φταίει η νη με τα χέρια του στον λαιμό της,
γειτόνισσα και το παιδί της;» «Κάνε φάσκιωσε το παιδί και έβαλε το χέρι
αυτό που σου λέω, ανίκανε. Και να του στο στόμα του για να το εμποδί-
το φέρεις μετά εδώ, σε μένα. Για το σει να φωνάξει στη σύντομη διαδρο-
δικό μας έχω κανονίσει με μια οικο- μή. Έμαθε με τον πιο οδυνηρό τρόπο
γένεια Ειλώτων που φεύγει το πρωί ότι το μωρό της άλλης δάγκωνε απί-
για τη Μεσσηνία. Θα το προσέξουν. στευτα δυνατά. Τράβηξε απότομα το
Τους έταξα το υποστατικό σε ένα από χέρι του και είδε στο φως του γεμά-
τα χωράφια μας. Δεν μας προσφέρει του φεγγαριού το αποτύπωμα των
τίποτα το παλιοκάλυβο». «Και στον δοντιών του ανάμεσα σε αντίχειρα
στρατιώτη τι θα δώσεις, άμυαλη;» και δείκτη.
