Page 22 - mag113

ΔΟΛΟΠΛΟΚΙΕΣ ΣΤ Ή Ν ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤ Ή
Η δισκοειδής παλάμη

απόφαση που ο όχλος με τις προσθή- ναι δυνατόν;» «Και βέβαια θα μπο-
κες και αφαιρέσεις του αντέτεινε στη ρούσε», βρήκε θάρρος να πάρει λίγο

βούληση των ολίγων. Ακόμα η ολι- από το αίμα του πίσω ο σύζυγος.
γαρχία κέρδιζε προκλητικά, ωστόσο, «Ακόμα μεγαλύτερη η προσφορά της
και πρόσθεσαν τους Εφόρους εκατόν τώρα. Γέννησε κόρη που στο μέλλον

τριάντα χρόνια αργότερα σαν κυμα- θα χαρίσει στην πατρίδα δυνατούς
τοθραύστες. Κύριο μέλημά τους σή- γιους για να παραταχθούν στην οπλι-

μερα ήταν η διαπόμπευση. τική φάλαγγα. Αυτό ακριβώς ήταν
Όταν ολιγομελής φρουρά μή- που εννοούσε».
νυσε στο φονικό ζευγάρι να παρουσι- Τους οδήγησε στον χώρο των

αστεί, ανακοινώνοντας τον λόγο, τα συναθροίσεων ο Σπαρτιάτης που
δύο μέλη του ξέσπασαν σε αλληλο- είχε αντικρύσει το αιδοίο. Σκεφτόταν

κατηγορίες. «Νόμιζα πώς το ήξερες», κι εκείνος, όπως ο θετός πατέρας, ότι
της είπε ο γέροντας Σπαρτιάτης με τα καθάρματα είχαν σκοτώσει μια
απόλυτη φυσικότητα. «Και βέβαια γυναίκα που πρόσφερε τα παιδιά της

δεν το ήξερα», του αντιγύρισε εκεί- στην πατρίδα, δύο ως τώρα γιούς και
22 νη. «Και πώς θα μπορούσα άλλωστε μία κόρη νεογέννητη, που, όπως δή-

να φανταστώ, ακόμα και αν γνώριζα, λωσε η άσπλαχνη Σπαρτιάτισσα με
ότι εσύ ο ίδιος που το φάσκιωσες θα το δόλιο σχέδιο, όταν θα μεγάλωνε
μπορούσες να έχεις διαπράξει τέτοιο θα χάριζε στην πατρίδα άξιους πολε-

σφάλμα». «Μα αν δεν κατουριό- μιστές βγαλμένους από τα σπλάχνα
ταν…» δικαιολογήθηκε εκείνος. «Δεν της. Αυτό το νεογέννητο κορίτσι θέ-
μπορώ να καταλάβω», μαλάκωσε η λησαν να στείλουν οι άθλιοι στους

γυναίκα εμπρός στη ματαιότητα των Αποθέτες, για να κρατήσουν ένα κα-
ανταποδοτικών κατηγοριών, «γιατί κομοίρικο που ούτε θα μπορούσε να
μιλούσε η μάνα του για σφαγμένους γεννήσει ούτε όμως και να πολεμή-

Αθηναίους. Πώς θα μπορούσε να εί- σει.

Ο Μαυροειδής Μαυροειδόπουλος (1967) είναι αρχαιολόγος στην Εφορεία Αρχαιοτήτων
Κυκλάδων. Έχει γράψει μελέτες στο πλαίσιο των ερευνητικών του ενασχολήσεων, πριν

ακόμα από τις οποίες είδε να εκδίδεται η ποιητική συλλογή του με τίτλο Ένα Τραγούδι για
Κάθε Θάνατο (Εκδόσεις Θέμα, 1990). Στην πεζογραφία αφοσιώθηκε όταν άρχισε να την
αντιλαμβάνεται ως κατάλληλο μέσο και για τη μεταφορά της ιστορίας στα μάτια του εν-
διαφερόμενου αναγνώστη μέσω της αφήγησης. Αρχή του αποτελεί το ότι η ιστορία δεν
πρέπει να παραποιείται στο παραμικρό, ούτε καν με τη δικαιολογία της μυθοπλασίας.

Τον Δεκέμβριο 2023 εκδόθηκε το ιστορικό μυθιστόρημά του με αστυνομική υπόθεση Η
Αληθεστάτη Πρόφασις (Εκδόσεις Άνω Τελεία) και θέμα του την πρώτη δεκαετία του Πελο-
ποννησιακού Πολέμου