Page 38 - mag_108
P. 38

ΒΙΒΛΙΟKΡΙΤΙΚΉ


                       ΜΥΣΤΙΚΗ ΦΩΝΗ







               σημαίνει αποφασίζω: η ζωή μπορεί να                         Το Μέλλον Είναι Γυναίκα, λοιπόν,

               εκφράζεται, σαν να ήταν τέχνη, και η τέ-              όπως θα άρεσε στον Μάρκο Φερρέρι;
               χνη να δρα, όπως ακριβώς η ζωή.                       Άλήθεια είναι ότι η ιδέα αυτή επανέρ-
                                                                     χεται, από τις τελευταίες δεκαετίες του

               στο αρχαίο σύνορο                                     περασμένου αιώνα, περνά μέσα από τις
               δώσε μου λόγια, λόγε                                  κοινωνικές της κατακτήσεις και αναδια-

               στης ιστορίας τη σκηνή                                μορφώνεται, ως ποιητική αναγκαιότη-
                                                                     τα, σε μια διαρκώς εκκρεμή - και άλλο
               να συνεχίσω                                           τόσο αναπόφευκτη - συνάντησή της με

               το μαδριγάλι μου                                      την Ιστορία.
               να αρχίσω                                                   Άλλά, για την ποιήτρια, ο προσδιορι-

                     Άν τέχνη της ζωής είναι η πίστη σ'              σμός του (συγκεκριμένου;) άλλου είναι
               αυτήν,                                                ταυτόχρονα προσδιορισμός του εαυτού

               (με) σκέφτεσαι;                      άρα υπάρχω       -και αντιστρόφως-, αφού:
               πίστη στη ζωή σημαίνει παρεμβαίνω,                    εγώ

   38          με τη Δημιουργία.                                           και
                                                                                 εσύ
               συνθέτει                                                                 είμαστε

               ιστορίες άλλες                                                                        ένα
               χωρίς τέλος                                           Θα μπορούσε να θεωρηθεί ως στρα-

               τέλος των πάντων                                      τηγική του ενδιάμεσου στόχου, αν δεν
               χωρίς αρχή                                            επρόκειτο για την αδήριτη πραγματικό-
                                                                     τητα των αισθημάτων. Άλλά και πάλι...

                                                                     μιας ιστορίας μύριες έπονται, καθώς τί-
               Το τέλος δεν λογίζεται, για όσο η ψυχή                θεται από τις αρχές της σύνθεσης:

               αντέχει.
               Άλλά η Δημιουργία προσδιορίζει τον                    ιδού εγώ Άντιγόνη ξεκινώ

               άλλον, επίσης, εντός μου· πώς θα μπο-                 με άλφα το λαμπρότατο
               ρούσε να είναι αλλιώς;

                                                                           Είναι η ίδια πάντα Άντιγόνη, η αενά-
               είσαι                                                 ως επιστρέφουσα, η με τα τρισμυριάδες
                                                                     ονόματα εκλεκτικές μεταμορφώσεις

               υπ-                                                   της εμφαίνουσα. Είναι, για παράδειγμα,
               άρχεις                                                η Γερτρούδη, τελευταία μεγάλη παρα-

               που πάει να πει                                       καταθήκη του Καρλ Ντράγιερ, αυτή που
               άρχεις υπό εμέ                                        περιφέρει το ανυπότακτο πνεύμα της σ'
   33   34   35   36   37   38   39   40   41   42   43