Page 26 - mag_05
P. 26
Βιβλία από τη βιβλιοθήκη του magaz!ne
Βιβλία που αγαπήσαμε και συγκατοικούν μαζί μας! Βιβλία που μας γοήτευσαν, που τα διαβάσαμε χω-
ρίς ...διάλειμμα και τα προτείνουμε γιατί σίγουρα θα σας αρέσουν!
ΑΜΑΝΤΑ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΚΟΡΤΩ ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Παλιόκαιρος, Μυθιστόρημα Αυτοκτονώντας ασύστολα Η καλοσύνη των ξένων
Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ / 2001 Μυθιστόρημα Αληθινή Ιστορία
Σελίδες: 376 Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ/ 2005 Εκδόσεις Μεταίχμιο / 2006
26 O Παλιόκαιρος είναι το χρονικό Σελίδες: 272 Σελίδες: 312
ενός αιφνιδιαστικού καλοκαι- Είτε νόμιμη είτε παράνομη, κάθε
ριού σ’ ένα ελληνικό νησί – ενός Pόζα Bλάχου, μια γυναίκα που υιοθεσία εμπεριέχει τους δι-
καλοκαιριού που μεταμορφώνε- πάντοτε είχε ό,τι ήθελε. Άντρες, κούς της κινδύνους. Δεν ξέρεις
ται σε χειμώνα, ανατρέποντας ρούχα, λεφτά, άντρες, πολυτέ- πού θα σταθεί η μπίλια. Ποιος
όλα τα δεδομένα. H Bικτώρια, λεια, άντρες. Που έκανε πάντα θα βγει τελικά κερδισμένος. Αν
που σχεδιάζει να γράψει ένα μυ- του κεφαλιού της και το πλήρω- η ρουλέτα δεν ήταν εξαρχής
θιστόρημα, πηγαίνει στο Tυφλο- νε με τα κεφάλια των άλλων. πειραγμένη.
νήσι παραμονεύοντας τις ιστο- Που όταν έφτανε στα άκρα, αυ- Σε ένα παιχνίδι με ρευστούς κα-
ρίες των άλλων. Mέσα απ’ αυτή τοκτονούσε. Aσύστολα. Mα που νόνες, όπου όλα τα χτυπήματα
την περιπέτεια της γραφής, οι τώρα, στα σαράντα, βρήκε το επιτρέπονται, δεν μπορείς παρά
άνθρωποι –μια μεγάλη καλοκαι- δάσκαλό της. Aγανακτισμένη, να ευχηθείς να μην σου συμβεί
ρινή παρέα– πλησιάζουν κι έπει- απελπισμένη, η Pόζα καταγγέλ- το χειρότερο. Να αφεθείς στις
τα απομακρύνονται, συγκρούο- λει. Kατηγορεί. Tη μοίρα, τους αγαθές προθέσεις των αγνώ-
νται και ερωτεύονται με πάθος άντρες, αλλά ποτέ τον εαυτό στων. Στην καλοσύνη των ξέ-
ή και χωρίς. H πραγματικότητα της. νων. Ο Πέτρος Τατσόπουλος
συγχέεται με την παραίσθηση, αφηγείται την ιστορία της υιοθε-
η φιλία δοκιμάζεται, ο έρωτας σίας που γνωρίζει καλύτερα. Τη
πεθαίνει μαζί με το καλοκαίρι δική του υιοθεσία. Μια υπόθεση
– όλα μοιάζουν επισφαλή, εύ- ξεκαρδιστική όσο και συγκινη-
θραυστα και διφορούμενα. H τική, αν και συνήθως για τους
θύελλα που ξεσπάει μοιάζει με λάθος λόγους. Καθαρόαιμες
θύελλα της ψυχής. Mια ολόκλη- κωμικές σκηνές εκτρέπονται
ρη γενιά στροβιλίζεται στις σε- αναπάντεχα προς μια δραματι-
λίδες αυτού του βιβλίου, γεμά- κή κατεύθυνση, ενώ συμβάντα
τη ερωτηματικά, αναπολήσεις, που προορίζονται να αγγίξουν
αγωνίες: Tι θ’ απογίνουμε επι- τις πιο ευαίσθητες χορδές του
τέλους; Yπάρχει κάποιος που αναγνώστη γαργαλούν απροσ-
μας αγάπησε πολύ; Tι κάνουμε δόκητα τις πατούσες του.
λάθος; Γιατί να ωριμάσουμε; Όπως και στο Λούκι Λουκ, οι
ράγες και το τρένο προχωρούν
ταυτόχρονα. Κανένας δε γνωρί-
ζει τον προορισμό.
