Page 9 - mag_08

TΑΞΙ∆Ι

Κι ’θελε ακόµη...

Κι ήθελε ακόµη πολύ φως να ξηµερώσει
όµως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα,
έβλεπα τώρα πόσα κρυµµένα τιµαλφή έπρεπε να σώσω

πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω µέσα στις φλόγες.

Μιλάτε, δείχνετε πληγές, αλλόφρονες στους δρόµους.
Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας σαν σηµαία

καρφώσατε σ’ εξώστες, µε σπουδή φορτώσατε το εµπόρευµα.

Η πρόγνωσή σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις.

Εκεί, προσεκτικά σε µια γωνιά µαζεύω µε τάξη, 9 9

φράζω µε σύνεση το τελευταίο µου φυλάκιο.

Κρεµώ κοµµένα χέρια στους τοίχους, στολίζω
µε τα κοµµένα κρανία τα παράθυρα, πλέκω
µε κοµµένα µαλλιά το δίχτυ µου και περιµένω

όρθιος και µόνος σαν και πρώτα περιµένω.

Μανώλης Αναγνωστάκης