Page 18 - mag_29
P. 18
ΦΥΣΗΞΕ Ο ΒΑΡΔΑΡΗΣ...
«Περιμένοντας τον Γκοντό.» Αυτό μου έρχεται στο μυαλό, όταν ακούω την ακούραστα
18 επαναλαμβανόμενη, δια στόματος δημοσιο-λόγων, φράση «έρχεται… η ανάπτυξη». Το
καθιερωμένο ραντεβού του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ το Σεπτέμβριο, με το αναμενόμενο
πακέτο υποσχέσεων, από το οποίο θα λείπει, όπως πάντα, ο βασικός κορμός πάνω στον
οποίο μπορεί να χτιστεί το παρόν και το μέλλον της χώρας. Για άλλη μια χρονιά δεν θα
υπάρξει καμία αναφορά σε θέματα δημόσιας υγείας και παιδείας. Τα σχολειά θ’ ανοίξουν
στις 8 του Σεπτέμβρη, πιο φτωχά από ποτέ, λεηλατημένα από υποδομές και όνειρα. Το
έγκλημα το οποίο συντελείται στο χώρο της παιδείας δεν αφορά το παρόν, μόνο, την κυ-
βέρνηση και την τρόικα, είναι διαρκείας. Το κοινωνικό αίτημα της μεταπολίτευσης ήταν
να υλοποιηθεί το σύνθημα για δωρεάν παιδεία. Όμως βαθμιαία και ύπουλα, η κοινωνία
της ψευδο- ευμάρειας των επόμενων δεκαετιών, ενίσχυσε τη νεοσυντηρητική τάση των
περισσοτέρων πολιτών. Αυτοί με τη σειρά τους, αντί να αγωνιούν και να διεκδικούν
δημόσια δωρεάν παιδεία, επεδίωξαν με κάθε μέσο (θεμιτό κι αθέμιτο) να αυξήσουν
τις ιδιωτικές απολαβές τους, ώστε να είναι σε θέση να στείλουν τους βλαστούς τους σε
ιδιωτικά σχολεία και να μην ανακατώνονται με την «πλέμπα» και τους μετανάστες στα κα-
κής ποιότητας δημόσια. Εδώ και χρόνια δεν χτίζουν πια σχολεία. Η κόρη μου αναγκάζεται
μαζί με άλλους 200 μαθητές γυμνασίου – λυκείου της περιοχής μας να μεταφέρονται με
λεωφορεία του Δήμου (τα οποία πολλάκις δεν μισθώνονται έγκαιρα ούτε γνωρίζουμε αν
συντηρούνται επαρκώς) στο γυμνάσιο που απέχει 9 χιλιόμετρα από τον τόπο κατοικίας
τους. Η ταλαιπωρία γονιών και μαθητών είναι τεράστια. Ανακύπτει κάθε φορά, όπου μια
μικρή πρωινή αργοπορία επιφέρει αυτόματα την αναγκαιότητα να μεταφέρεις με ΙΧ το παι-
δί σου (18 χιλιόμετρα πήγαινε – έλα) ή να το αφήσεις να πάει με το αστικό και να χάσει την
1η ακόμα και τη 2η ώρα του μαθήματος. Ενσκήπτει, κάθε φορά που τα παιδιά σχολάνε για
κάποιο λόγο νωρίτερα και πρέπει να σέρνονται με τις ώρες στην πλατεία του Δήμου, μέχρι