Page 40 - mag_32
P. 40
ιστοριΕσ του χΕιμωνα του Γιώργου Λίλλη
από την λήθη. Κανένας από τους δύο δεν
γνώριζε στ΄ αλήθεια αν ο αποστολέας και
εν συνεχεία ο αποδέκτης βρίσκονταν στη
ζωή, όμως εκείνες οι επιστολές επέμεναν να
αντιπροσωπεύουν μια φωνή, ένα συγκεκρι-
μένο άτομο χαμένο στο δικό του χρονοδι-
άγραμμα, σκέψεις που δεν είχαν αλλοιωθεί
ούτε χαθεί στο άπειρο και που τώρα περί-
μεναν, όπως το τζίνι στο λυχνάρι, να εμφα-
νιστούν σ΄ έναν άλλο αποδέκτη, εντελώς
έχω”, βγάζοντας μια δεσμίδα φακέλους, ουδέτερο αυτή τη φορά, όμως υπαρκτό,
ήδη κιτρινισμένους, από το κουτί. που ίσως όταν διαβάσει τις αράδες, κι ας
Μερικές επιστολές, που είχε φθαρεί το με- μην απευθύνονται σ΄ εκείνον, κι ας μην τον
λάνι από την υγρασία, ένα ρολόι, στρογγυ- αφορούν, γίνονται τελικά μέρος του, συμ-
λό, που όταν άνοιγε οι χρυσοί του δείχτες μετέχοντας με την δική του συγκίνηση στην
ήταν ακινητοποιημένοι πάντοτε στις δώδεκα υποθετική συγκίνηση εκείνου του αγνώ-
και έπρεπε να το κουρδίσεις στριφογυρίζο- στου, που είχε προφανώς πολεμήσει στα
ντας το μικρό έμβολο που έθετε σε λειτουρ- μέρη εκείνα και ή πέθανε, ή έχασε σε μια
γία το γρανάζι που κινούσε τους δείχτες, βιαστική διαφυγή την τσάντα του, μαζί με
και με μιας ο χρόνος και η ροή του εισέβα- τις επιστολές, το ρολόι και το σουγιά του.
40 λαν μέσα του ζωντανεύοντας το, δίνοντάς Τρόπαια που διαμαρτύρονταν στην σκληρή
του αξία, υπηρετώντας ξανά με ακρίβεια όψη του χρόνου να προσπερνά βιαστικά τις
το χρόνο, πιστοποιώντας ότι η μονιμότητα ζωές και τα γεγονότα, να εισβάλει στο συ-
μπορεί να οριστεί μόνο έξω από τα κατα- νεχόμενο παρόν, αδιαφορώντας για το πως
μετρημένα του δευτερόλεπτα. Οι επιστολές θα επεξεργαστούν οι άνθρωποι τις συνέ-
διαφύλασσαν σαν σε παρένθεση έξω πειές του, την τραγελαφική τους κατάσταση
από τα χρονικά όρια, το γραφικό ανάμεσα θνητότητας και αιωνιότητας, φθο-
χαρακτήρα εκείνου του προσώ- ράς και αφθαρσίας.
που που κάποτε αποκάλυψε
τις μύχιες σκέψεις του στο Τελικά, όσο και να μας πολεμά ο χρό-
χαρτί, διασώζοντας τες νος παππού, κι ας μην ζεις, έχουμε τον
τρόπο ακόμα δια μέσου της μνήμης
να αμυνόμαστε!
