Page 36 - mag_32

ιστοριΕσ του χΕιμωνα

Ενάντια στο χρόνο.

Μια

Μακρινή

ιστορια

μνήμη Γιώργου Λίλλη

Ο παππούς μου, εφτά χρονών το 1942, ακολούθησε τον θε-
36
οφάνη χωρίς αντίρρηση. Εκείνος τον οδήγησε μέσα από μονο-

πάτια που πρώτη φορά διάβαινε ως την λίμνη του Οζερού. Τα νερά

τις λίμνης, έτσι όπως ξεχείλιζαν, είχαν σκεπάσει το ακρινό χωράφι
κι έμοιαζε με μεγάλο καθρέφτη ριγμένο στο χώμα, καθώς ο δυνατός

ήλιος ανέστρεφε τις αχτίδες του πάνω του. Ο Θεοφάνης, ήξερε καλά

την περιοχή, γι΄ αυτό τον οδήγησε από ένα στεγνό μέρος, αποφεύ-

γοντας τα λασπώδη έλη, στρίβοντας και περνώντας δίπλα από κάτι

γέρικες ελιές μέχρι να φτάσουν στην όχθη. Το κόασμα των βατρά-

χων ηχούσε σαν παράξενο φάλτσο τραγούδι στα αφτιά του παππού

μου, αφού ήταν η πρώτη φορά που το άκουγε, και λίγο αργότερα, με
την βοήθεια του Θεοφάνη, για πρώτη φορά κρατούσε παγιδευμένο

στο χέρι του, το γλοιώδες αυτό πράσινο αμφίβιο, με τα πρησμένα

μάτια, και τα λεπτά μακριά πόδια.

Το νερό στις όχθες ήταν κίτρινο, λασπώδες, ο θολός του βυθός, γε-

μάτος κλαδιά, βυθισμένα, σαν ναυάγιο δέντρων, όσο βάθαινε όμως

το νερό πρασίνιζε κι ύστερα κατέληγε σ΄ ένα βαθύ γαλάζιο σαν της

θάλασσας.