Page 24 - mag_33

ΦυσΗΞΕ ο ΒαρΔαρΗσ...

Στις αποσκευές μας η Ελπίδα...

Ήσυχα πέρασε ο μεγάλος δείχτης του ρολο-

γιού από το δώδεκα παρά ένα στο δώδεκα συν ένα και γλιστρήσαμε στην καινού-
ρια χρονιά. Στις καρδιές μας οι γνωστές αποσκευές της ελπίδας και της αισιοδοξί-

ας, για μια καλή χρονιά με υγεία, ανθρωπιά και αξιοπρέπεια. Τα τελευταία χρόνια
έχει προστεθεί μια νέα αποσκευή, όσων έτυχε να ζούμε σε τούτη τη γωνιά της γης

και τη λένε «ανησυχία». Το ασταθές περιβάλλον, μας υποχρεώνει να αναρωτιόμα-
στε διαρκώς για το πώς θα είναι η κατάσταση τον επόμενο ή το μεθεπόμενο μήνα.

Τη μεγαλύτερη αγωνία για το μέλλον, επιτρέψτε μου να θεωρώ πως τη βιώνουμε
όσοι είμαστε γονείς παιδιών και νέων. Ο φόβος να έχει ήδη υποθηκευτεί το μέλλον

τους και το δικαίωμά τους σε μια αξιοπρεπή διαβίωση μας κατατρύχει. Η οπισθο-
δρόμηση συνολικά της ελληνικής κοινωνίας σε συνθήκες προ τριακονταετίας έχει

τραγικές συνέπειες. Ο συντηρητισμός αυξάνεται διαρκώς στην κοινωνία μαζί με
τους υποστηρικτές του, αυτούς που ξέρουν καλύτερα από σένα και διαρκώς σου

κουνάνε το δάχτυλο. Νιώθω φόβο και θλίψη όταν λιποθυμάνε στα σχολεία μα-
24
θητές από ασιτία. Όταν ο εκφασισμός της σχολικής ζωής, ο οποίος έχει ξεκινήσει

ύπουλα, μέσα από μικρά, καθημερινά βήματα αρχίζει να γίνεται κυρίαρχη τάση.
Με τρομάζει η προθυμία πολλών διευθυντάδων και

δασκάλων να θεωρούν ως αποκλειστική
πηγή του κακού και ρίζα του προ-

βλήματος, όσων σήμερα ζούμε,
το θέμα της απειθαρχίας των

μαθητών. «Θα τους στρώ-
σουν αυτοί», «Ξύλο

που τους χρειάζεται»,
επωδοί, οι οποίες