Page 58 - mag_42
P. 58

ΠΑΙΔΙΑ & σΧΟλΕΙΟ

                    Δεν μπορώ
               να το κάνω
                   μόνος μου

                 Η κατακτΗσΗ τΗσ αυτονομίασ
                   στΗν προσχολίκΗ Ηλίκία
               τική εμπιστοσύνη αλλά το            επιθυμεί και ονειρεύεται με         νόνες και τους τηρούμε
               καλοπιάνουν για να τους             επιμονή, προσπάθεια και             όλοι μαζί στην οικογέ-
               κάνει τις «αγγαρείες» και           καλή διάθεση! Ας μην ξε-            νεια. Είναι σημαντικό
               τα χατίρια. Σίγουρα, δεν            χνάμε ότι οι νουθεσίες για          να γνωρίζουν τα παιδιά
               θέλουμε να μεγαλώσει με             το  τι δεν πρέπει να κάνει          ποια είναι τα όρια και το

               αυτή την αντίληψη το παιδί          («μην τρέχεις στις σκάλες»,         πλαίσιο μιας δράσης. Να
               μας. Μπορούμε να το εν-             «μην μπαίνεις εκεί μέσα, θα         τους έχουμε εξηγήσει τις
               θαρρύνουμε να κατακτήσει            πέσεις», «μην ανοίγεις το           οδηγίες για το πώς περνά-
               την αυτονομία του, παρα-            ψαλίδι», κλπ.) έχουν αρνη-          με το δρόμο, πώς ανεβαί-
               μένοντας ασφαλές, και να            τικό αποτέλεσμα, δημιουρ-           νουμε στο πολύζυγο, πώς
               πιστεύει στον εαυτό του και         γούν άγχος και ματαίωση             φτιάχνουμε έναν πύργο από
               τις δυνατότητές του.                στο παιδί, ενώ  η σωστή             τουβλάκια, πώς χρησιμο-
               το παρακινούμε «θετι-               και ήρεμη καθοδήγηση                ποιούμε τα πιάτα στην κου-
               κά» δείχνοντας εμπι-                και παρότρυνση του δεί-             ζίνα,  πώς  σκουπιζόμαστε/

               στοσύνη και αισιοδοξία              χνουν τον σωστό τρόπο               πλενόμαστε στο μπάνιο.
               ότι θα τα καταφέρει.                και του προσδίδουν ευ-              Νιώθουν ασφάλεια όταν
               Δεν απαιτούμε και δεν               φορία για τη διαδικασία             βλέπουν μια σταθερότητα
               του δείχνουμε ότι αγω-              («κράτησε με το ένα χέρι            στη συμπεριφορά μας και
   58          νιούμε να πετύχει το..              την κουπαστή της σκάλας             μια ήρεμη τήρηση των κα-

               ακατόρθωτο!          Βάζουμε        και θα τα καταφέρεις»,              νόνων από τη μαμά και τον
               ρεαλιστικούς  στόχους  με           «έλα να δούμε τι υπάρχει            μπαμπά.  Αντιμετωπίζου-

               αυξανόμενο βαθμό δυσκο-             εδώ μέσα και μετά να σκε-           με με χιούμορ και υπο-
               λίας, σταδιακά, ώστε και το         φτούμε πώς θα περάσεις              μονή κάτι που δεν πήγε
               παιδί να αισθάνεται ικανο-          απέναντι», «μπορείς να              καλά. Αντί να θυμώσου-
               ποίηση ότι κάθε φορά κα-            κρατήσεις το ψαλίδι χαμη-           με και να επιπλήξουμε
               τακτά έναν ακόμη στόχο.             λά για να κοιτάει η «μύτη»          το παιδί μας, αστειευό-
               Με τον τρόπο αυτό του δη-           του ψαλιδιού το χαρτί σου           μαστε και το ενθαρρύ-
               μιουργούμε την αίσθηση –            και θα το κόψεις πιο εύκο-          νουμε πως η επόμενη
               και τη στάση ζωής- ότι μπο-         λα»).                               φορά θα πάει καλύτερα!
               ρεί να πετυχαίνει αυτά που          θέτουμε ξεκάθαρους κα-              Όλοι κάνουμε λάθη και
                                                                                       τα παιδιά έχουν δικαίω-

                                                                                       μα να κάνουν περισσό-
                                                                                       τερα, τώρα που δοκιμά-
                                                                                       ζουν τον εαυτό τους σε
                                                                                       κάτι καινούργιο. Έτσι μα-
                                                                                       θαίνουν τι να αποφεύγουν
                                                                                       και γίνονται πιο υπεύθυνα

                                                                                       για τις επιπτώσεις των πρά-
                                                                                       ξεών τους, μαθαίνουν να
                                                                                       προσπαθούν περισσότερο,
                                                                                       να γίνονται ευέλικτα δο-
   53   54   55   56   57   58   59   60   61   62   63