Page 104 - mag_45

MYΘΙ-ΜΥΘΙ ...ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Καλή Χρονιά!

Μια φορά κι έναν καιρό, κάποια Χριστούγεννα ήταν μια ευχούλα

που γύρευε να βρει την θέση της ανάμεσα στα αστέρια του ου-

ρανού. Της είχε διηγηθεί κάποτε ένα παιδικό όνειρο πως όλες οι

ευχές κατοικούν ανάμεσα στα αστέρια... πως τις είχε γνωρίσει,

πως ήταν λαμπερές και πως πάντα οι ευχές που ζούσαν ανάμεσα

στα αστέρια γίνονταν αληθινές...

Έβαλε στα πόδια της φτερά η ευχούλα και ξεκίνησε το μακρινό

ταξίδι της για τον νυχτερινό ουρανό!

Η νύχτα ήταν πολύ όμορφη, γυάλιζε μέσα στο σκοτεινό της φό-

ρεμα, τα μαλλιά της ήταν μαύρα κυμματιστά και τα συγκρα-
104 τούσαν δυο τσιμπιδάκια από ολόλευκα σύννεφα. Τα αστέρια

διάσπαρτα παντού λαμποκοπούσαν, πάνω τους βρίσκονταν γα-

ντζωμένες όλου του κόσμου οι ευχές... πω!πω! Πόσες ευχές!

Η νύχτα καλοδέχτηκε την ευχούλα, της είπε να καθίσει να ξε-

κουράσει τα φτερά της γιατί ο δρόμος για τ' αστέρια ήταν μα-

κρύς και δύσκολος, βλέπεις πολλά τ' αστέρια στον ουρανό αλλά

περισσότερες οι ευχές στριμώχνονται δύο δύο, τρεις τρεις, πάνω

σ' ένα αστέρι δεν περισσεύει χώρος.

Πράγματι η ευχούλα ξεκούρασε τα φτερά της ρούφηξε γρήγορα

γρήγορα την μέρα και σαν ήρθε η νύχτα κίνησε για τον δρόμο

τον μακρύ... Από παντού ακούγονταν ψίθυροι κι επιθυμίες... Πέ-

ρασαν νύχτες και νύχτες ρούφηξε μέρες και μέρες, κουράστηκε,

δεν είχε βρει ούτε μια πιθαμή γης ενός άστρου.

Ακούμπησε απαλά πάνω στην νύχτα κι άρχισε να κλαίει.

Ο παλιός ο χρόνος γέρος, σοφός και κουρασμένος ανέβαινε προς

τον ουρανό. Ο καινούργιος χρόνος νέος, όμορφος, με το φως της

ελπίδας ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του κατέβαινε προς την γη.