Page 123 - mag_46

της Κέλλυς Δοβέλου

Πέρα από το κύμα, βαθιά πολύ βαθιά μέσα στην θάλασσα είχε το μικρό
της βασίλειο μια γοργόνα. Ήταν όλο φτιαγμένο από κοχύλια, βότσαλα

της αμμουδιάς και μικρά μικρά ξυλαράκια που, πού και πού ξεβράζονταν
στην παραλία της. Ζούσε μόνη κι ούτε ήξερε πως είχε βρεθεί σε τούτο εδώ

το μέρος, παρέα της είχε τα θαλασσοπούλια που της διηγούνταν ένα σωρό
ιστορίες από τα μακρινά ταξίδια τους. Αυτές οι ιστορίες ήταν για την γορ-

γόνα -ας την ονομάσουμε θαλασσινή- όλη της η ζωή, μ' αυτές ξυπνούσε,
μ' αυτές κοιμόταν, μ' αυτές ονειρευόταν κι όσο κι αν δεν το πιστεύετε δεν

ένιωθε μοναξιά γιατί με τις ιστορίες έκανε τα πιο μακρινά ταξίδια...
Μια μέρα η θαλασσινή αφού είχε ρίξει τη βουτιά της στα καταγάλανα

νερά, κάθονταν στην παραλία της και κολλούσε προσεχτικά στο παλάτι
της μερικά κοχύλια που είχε μαζέψει πριν από λίγο. Όμως ανάμεσα στα

κοχύλια υπήρχε κι ένα κομμάτι κάρβουνο ταξιδεμένο κι αυτό, ποιος ξέρει
από που!

Βάλε με μες στη χουφτίτσα σου, της είπε, ζέστανέ με κι εγώ θα σου ζω-
γραφίσω την πιο αγαπημένη σου ιστορία! 123

Η θαλασσινή δεν πίστευε στα μάτια της, τίναξε χαρούμενη την ουρά της
κι έκανε ακριβώς ό,τι της είπε το κάρβουνο και, ακόμα περισσότερα, το

ζέστανε με την αγάπη της.
Το κάρβουνο στέγνωσε κι άρχισε να ζωγραφίζει πολλά μικρά παλάτια

απο κοχύλια και βότσαλα και ξύλα! Ζωγράφισε γοργόνες, πολλές γοργό-
νες σαν την θαλασσινή με όμορφες ουρές και μακριά μαλλιά! Ζωγράφισε

δέντρα που αντέχουν στον άνεμο και πολύχρωμα λουλούδια! Η θαλασσινή
δεν πίστευε στα μάτια της... Ήταν όλα τόσο όμορφα σαν την καλύτε-

ρη ιστορία που είχε ονειρευτεί. Έσκυψε από την χαρά της κι έδωσε ένα
τρυφερό φιλί στο κάρβουνο. Το κάρβουνο με μιας μεταμορφωθήκε σ ένα

δελφίνι που είχε δύο μαύρα μάτια σαν κάρβουνο! Αχ! θαλασσινή μου, μ'
αγάπησες και μ' ένιωσες κι έλυσες τα μάγια της μοναξιάς μου, είπε χα-

ρούμενο το δελφίνι που για κάμποσα χρόνια είχε πάψει να ονειρεύεται.
Κι όπως σ' όλες τις ιστορίες κι όλα τα παραμύθια... πέρα από το κύμα

βαθιά πολύ βαθιά μέσα στη θάλασσα ζούσε στο μεγάλο της βασίλειο η
θαλασσινή κι είχε συντροφιά της ένα δελφίνι με μάτια όμοια με κάρβουνο

που μαζί ζωγράφιζαν κι ονειρευόταν τις πιο όμορφες ιστορίες.
Κι αν, κι εσείς ονειρευτείτε πάνω σε μια αμμουδιά, είμαι σίγουρη πως θα

τους συναντήσετε.