Page 120 - mag_46
P. 120

«Η ανάγνωση των καλών βιβλίων είναι σαν τη συνομιλία
                                       ΒΙΒλΙΑ
                                       ΒΙΒ  λ ΙΑ
                                                                                                                        με τους τελειότερους ανθρώπους του παρελθόντος.»









                                                ΤΟ ΦΩΣ ΛΙΓΟΣΤΕΨΕ
                                                ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

                                                ΒΟΥΛΓΑΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ
                                                Εκδόσεις ΕΥΜΑΡΟΣ


                                                [...Το κορίτσι με τη μεγάλη μοναξιά τραγούδησα.
                                                Τις νύχτες κλαίει, δαγκώνει με μανία

                                                τα νοτισμένα σεντόνια
                                                αναζητάει με όλες τις αισθήσεις της εκείνον.
                                                Απλώνει δυο κύκνεια χέρια στο σκοτάδι
                                                ζητώντας βοήθεια

                                                πονώντας από τις μυρωδιές
                                                κι από τη θύμηση των τελευταίων ασπασμών.
                                                Αποκαμωμένη
               κουλουριάζεται στην άκρη της άφωτης κάμαρας

               φανταστικά βήματα στις σκάλες αφουγκράζεται·
               κανείς.
   120         Αμείλικτη πραγματικότητα...]




               [...Μιλώ τις νύχτες για να μ' ακούν οι άγγελοι
               Έννοιες και ιδέες φορτώνουν στα φτερά τους και ταξιδεύουν
               στα πέρατα του κόσμου.
               Όλο μου το βιος οι λέξεις κι ένα πέλαγος υπομονή...

               ...Όλη μου η ζωή μια συνεχώς αναβαλλόμενη επανάσταση
               κι ένας απλησίαστος έρωτας.
               ...Πληγή από μόνη της η ύπαρξη του ανθρώπου...
               ... Όταν δεν σε χωράει ο κόσμος πού πηγαίνεις; ...]

               (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)



                                                  ΤΟ ΞΑΝΑ

                                                  ΜΑΚΗΣ ΤΣΙΤΑΣ
                                                  Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ
                                                  Το Ξανά δε σε φωνάζει ποτέ με τ’ όνομά σου.

                                                  Σε λέει:
                                                  «Ματάκια μου»

                                                  «Αγαπούλα μου»
                                                  «Ζωούλα μου»

                                                  «Φως μου» ...
   115   116   117   118   119   120   121   122   123   124   125