Page 79 - Magazine 87
P. 79
του Σπύρου Διαμάντη
Δώστε μου λίγο ακόμα ουίσκι. Θα κάνω τις αποφύγω. Δεν ήθελα παιδιά. Απλώς
αυτό που πρέπει κύριε! Το υπόσχο- ένα βράδυ πήγα να πάρω το νοίκι μου
μαι». Ο Άλεκ ξεφύσηξε και και κάλυψε και αντί γι αυτό, γύρισα με σένα μέσα
το πρόσωπό του με τα δυο του χέρια. στα αίματα. Είδες που σου είπα ότι η
«Κάθισε Νικ. Δε θέλω συγνώμες, ούτε ζωή μας δουλευέι; Όλα ήσυχα ήταν για
παρέα, ούτε έχασα κάποια εμπιστοσύνη μένα μέχρι τότε. Η Ρίτα με το που μας
επειδή φοβήθηκες, ούτε που δεν πίεσες είδε αμέσως μπήκε στο ρόλο της μάνας.
παραπάνω αυτόν τον δύσμοιρο. Αστει- Δεν της είπα πολλά. Μόνο το γεγονός
ευόμουν πριν. Είσαι ο πιο έμπιστος μου ανέφερα και τι έκανα με το πτώμα. Από
άνθρωπος μικρέ». Ο Νικ ξανακάθισε. εκείνη τη στιγμή για τη Ρίτα έπαψα να εί-
Τώρα δεν του ασκούνταν καμία δύνα- μαι ο άντρας της.
μη. Κοιτούσε τα χοντρά χέρια που κά- Είναι βέβαιο πως δεν την ένοιαζε καν τι
λυπταν ακόμα το πρόσωπο του κυρίου θα συνέβαινε σε μένα αν έβρισκαν τον
του. Ήθελε να του πει ξανά πως τον ευ- πατριό σου σαν θαμμένο σκυλί δίπλα
χαριστεί μα συγκρατήθηκε. Ήξερε πως στα άλλα». Ο Νικ άρχισε να χάνει λίγο
κάτι τέτοιο θα τον εξόργιζε πάλι και θα λίγο τον ενθουσιασμό που απέκτησε
χαλούσε άσκοπα την πιο ήρεμη στιγμή νωρίτερα. 79
των τελευταίων λεπτών. Απ’ την άλλη, «Θέλω να φύγεις Νικ. Να ανοίξεις την
είχε τόση αγωνία να αποκαλυφθεί το πόρτα και να μην έρθεις ξανά. Αυτό
πρόσωπο που είχε απέναντί του. Του θέλω να κάνεις. Θα πάρεις όσα χρήματα
είχε καρφωθεί η υποψία πως θα έβλεπε χρειάζεσαι και θα φύγεις από το χωριό.
για πρώτη φορά τα δάκρυα του κυρίου Αυτό εννοούσα πριν. Σου έχω εμπιστο-
Φονς. «Κύριε η κυρία Ρίτα θα αργήσει»; σύνη μικρέ. Θα είσαι καλά και εσύ και
Ο Άλεκ απομάκρυνε τα χέρια του τρίβο- εγώ». Ο Νικ δεν μπορούσε να πιστέ-
ντας το πρόσωπό του. Ο Νικ τον παρα- ψει τα λόγια του Άλεκ. Η δύναμη που
κολουθούσε έντονα και παρατήρησε το αισθανόταν πριν στο κεφάλι του, επέ-
πρόσωπο του Άλεκ για πρώτη φορά να στρεψε διπλάσιασμένη. Μάλιστα παρα-
γυαλίζει γύρω από τα μονίμως κόκκινα τήρησε πως ο Άλεκ δάκρυσε ξανά και
μάτια του. «Δεν με ενδιαφέρει μικρέ. Ας σε αντίθεση με πριν δεν είχε διάθεση να
μη γυρίσει και ποτέ». το κρύψει. Τον έβλεπε για πρώτη φορά
«Η κυρία είναι πολύ καλή κύριε! Με έτσι.
φροντίζει όλα τα χρόνια όπως θα έκανε «Κύριε Φονς δεν ξέρω που να πάω.
και η δική μου μαμά». Έχω μάθει αυτό το σπίτι, αυτή τη δου-
«Έχεις δίκιο. Η Ρίτα σ’ αγαπάει σαν δικό λειά, αυτό το φαγητό. Ξέρω να λέω
της παιδί. Εγώ όμως δε θέλω πια τη Ρίτα, καληνύχτα μόνο σε σας και την κυρία.
ούτε σαν γυναίκα μου, ούτε σαν μαμά Είναι δύσκολο να μην τη λέω σε κανέ-
σου. Όλες αυτές τις φροντίδες ήθελα να ναν. Μόνος μου αν είμαι, θα ξεχάσω να
