Page 77 - Magazine 87
P. 77
του Σπύρου Διαμάντη
του, όχι από αγανάκτηση, απλώς εκείνη βάλει ξανά το μπουκάλι στο ψυγείο.
τη στιγμή ένα είδος δύναμης άρχισε να «Είστε άρρωστος κύριε»;
του ασκείται, τραβώντας το προς το σκο- «Εδώ και χρόνια. Νοιώθω να κουβα-
νισμένο πάτωμα. Τα μάτια του ήταν καρ- λάω ένα αντικείμενο που βαραίνει τε-
φωμένα σε μια τυχαία σανίδα. Ο Άλεκ λευταία όλο και περισσότερο». Ο Νικ
σήκωσε δυο μικρά αναποδογυρισμένα έδειχνε πως δεν καταλαβαίνει και δεν
ποτήρια που στράγγιζαν στην πετσέτα απάντησε. Αυτή η αντίδραση ώθησε τον
δίπλα από τον νεροχύτη. Αυτό σήμαι- κύριο Φονς να συνεχίσει. «Είσαι τούβλο
νε πως είχαν ξεπλυθεί τουλάχιστον με μικρέ, τούβλο. Σαν κι αυτό το μεγάλο
νερό. Άνοιξε το ψυγείο, άρπαξε το πα- που κατέληξε ατυχώς το ξεροκέφαλο
γωμένο μπουκάλι με ουίσκι, δικό του του πατριού σου. Δώδεκα χρόνια κύριε
δεκαέξι ετών, έβαλε και στα δύο και κά- φωστήρα. Δώδεκα χρόνια πέρασαν από
θισε στη διπλανή καρέκλα από τον Νικ. τη μέρα της ελευθερίας σου. Της δικής
«Έλα ξύπνα μικρέ. Πιες. Σαν και τούτο σου ελευθερίας και της δικής μου σκλα-
δύσκολα θα ξαναβρείς». βιάς. Θυμάσαι μικρέ; Σου μιλάω θυμά-
«Είναι ακόμα νωρίς κύριε Φονς και…» σαι»; Ο Νικ ταράχτηκε. «Ναι θυμάμαι
« Πιες ρε είπα». Ο Νικ σήκωσε το κεφάλι κύριε Φονς». 77 77
του με λίγη δυσκολία και έπιασε το πο- «Άργησα να περάσω εκείνο το βράδυ να
τήρι. Ο Άλεκ του το είχε ήδη τσουγκρί- πάρω το νοίκι μικρέ. Άργησα μία μόνο
σει. Το ήπιαν ταυτόχρονα με μια γουλιά. φορά. Εσένα όμως καλά σου ήρθε. Την
Ο κύριος Φονς τα ξαναγέμισε. κατάλληλη στιγμή έφτασα. Λίγο να αρ-
«Δε θα ήθελα άλλο κύριε, σας ευχαρι- γούσα και θα ήσουν ένα κούτσουρο
στώ». σκέτο χωρίς μιλιά. Ποια φορά ήταν αυτή
« Πιες μικρέ». Ο Νικ προσπάθησε να δι- που σε χτυπούσε από τότε που πέθανε η
ατηρήσει τη γνώμη του. μάνα σου; Να σου πω εγώ; Η αμέτρητη
«Έχω από νωρίτερα πονοκέφαλο κύριε ήταν. Το προσωπό σου δε φαινόταν από
Φονς και στενοχώρια μεγάλη». το ξύλο. Ο λαιμός σου ήταν πιο κόκκινος
«Πιες είπα. Λοιπον, άκου. Όλοι έχουν και από το αίμα που έβγαλε το σκατοκέ-
σκεφτεί το θάνατο στη ζωή τους μικρέ. φαλό του».
Έτσι κι εγώ. Τελευταία όμως με σκέφτε- «Σας ευχαριστώ κύριε Φονς. Είμαι εδώ
ται και εκείνος. Το νοιώθω. Η αντοχή χάρη σε εσάς. Θα πέσω στα πόδια σας
μου είναι εξαντλημένη. Δε θα γλιτώσω άλλη μια φορά να σας ζητήσω συγν…»
ποτέ. Πιες». «Σήκω πάνω. Ολόκληρος άντρας είσαι,
Ο Άλεκ ήπιε και το δεύτερο μεμιάς, ενώ εικοσιδύο χρόνια έχεις κλεισμένα. Άσε
ο Νικ σάστισε. τις ευχαριστίες και τις συγνώμες. Κατα-
«Μα κύριε…Γιατί»; λάθος συνέβη. Από στιγμιαία αντίδραση
«Τι γιατί; Έτσι», είπε και σηκώθηκε να τον πέταξα πέρα σαν μισογεμάτο σακί.
