Page 76 - Magazine 87
P. 76
μΙΚΡεΣ ΙΣΤοΡΙεΣ
σαρκiα «Έχασες την εμπιστοσύνη μου. Μπορείς
Ι
να αποχωρήσεις ησύχως όπως όλοι οι
επαγγελματίες προδότες». Ο Νικ τον κοί-
ταζε χωρίς να μιλάει. «Πάρε το σαρκίο
σου και φύγε». Μετά από τη φράση αυτή
άρχισε να τρέμει κιόλας. «Πλάκα ήταν.
Μεταφορικά το είπα. Ήθελα να δώσω
δραματικό τόνο. Απλά εξαφανίσου για
την ώρα και θα είμαστε εντάξει». Ο Νικ
σηκώθηκε και προσπάθησε να πει κάτι.
Ο Σπύρος Διαμάντης στα είκοσι έξι του «Άντε, μίλα. Τι στέκεσαι»;
χρόνια, έχει καταφέρει να φέρει εις πέρας «Εγώ κύριε Φόνς… Είμαι ξέρετε… Εγώ
το πρώτο του-εφηβικό τότε-όνειρο, σπου-
δάζοντας μαθηματικά. Παράλληλα βέβαια ήθελα να…» Ξεροκατάπιε και μίλησε
-για να μπούμε και στο θέμα μας- έκανε λίγο πιο αποφασιστικά. «Σας έχω αγάπη
συχνά πυκνά τις επισκέψεις του στην αχα- κύριε Φονς». Ο Άλεκ έκανε πως σοκα-
76 76 νή βιβλιοθήκη της λογοτεχνίας. Ωστόσο ρίστηκε. «Έλα μικρέ… Αυτό βρήκες να
πάντα γέμιζε τύψεις για τα βιβλία που δεν πεις»;
διάβαζε, πόσο μάλλον γι αυτά που άφηνε «Αγαπώ και την κυρία Ρίτα κύριε
στη μέση, αλλά αυτό είναι άσχετο. Όσον Φονς». Ο Νικ άρχισε να κλαίει, με εξαι-
αφορά τις επισκέψεις του στο χώρο της ρετικά ελαφριά δόση λυγμών μα ο Άλεκ
γραφής, αυτές θα μπορούσαμε να πούμε
ότι, ξεκίνησαν αρκετά αθόρυβα, σε μικρή συνέχισε κανονικά τα λόγια του. «Αδιά-
ηλικία, κυρίως με την καταγραφή κάποιων φορο». «Αδιάφορο μου είναι ποιον αγα-
σκέψεών του σε διάφορα χαρτάκια, τα πάς. Μιλάμε για δουλειά εδώ. Τρως και
οποία τώρα που το έφερε η κουβέντα απ’ ζεις. Έχουν περάσει δώδεκα χρόνια που
ότι λέει ο ίδιος, ούτε που θυμάται από συμφωνήσαμε να είσαι η σκιά μου. Ό,τι
πότε αγνοούνται. Το τελευταίο διάστημα λέω, λες. Ό,τι λέω, κάνεις. Ό,τι αγαπώ
-για να επανέλθουμε στο θέμα- ενήλικος αγαπάς. Κόψε τα ψευτοκλάματα», είπε
πια, αποφάσισε να της ξαναχτυπήσει την και κλώτσησε το ντουλάπι της κουζί-
πόρτα, οργανωμένος πλέον, κρατώντας
μολύβι και μπλοκ σημειώσεων και η αλή- νας που ήταν μπροστά του, για να δείξει
θεια είναι, πως τον δέχτηκε υπερβολικά έναν εκνευρισμό που δεν ήταν και τόσο
θερμά, καθιστώντας μάλλον την επίσκεψή μεγάλος.
αυτή αρμένικη. «Την κυρία δεν την αγαπάτε»;
Υ.Γ. Όσον αφορά το δεύτερο του όνειρο «Μικρέ, αυτό δεν πρέπει να σε απασχο-
-ενήλικο κι αυτό τώρα πια- είναι, να παρα- λεί». Ο Νικ κάθισε ξανά.
μείνει αυτή η βίζιτα που προαναφέραμε, «Η κυρία σας κοιτάζει με φροντίδα»,
αρμένικη.
αποκρίθηκε και κατέβασε το κεφάλι
