Page 51 - mag_62
P. 51

του Κωστή A. Μακρή











               Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γρα-                  στή και ξεκίνησε το άρθρο του με τον
               φιάς.                                                  εμπνευσμένο τίτλο: «Ένας ευτυχισμέ-

               Πλησίαζαν οι γιορτές του χειμώνα.                      νος άνθρωπος».

               Θενκς Γκίβινγκ, Χριστούγεννα, Χανου-                   Είχε βρει τον τίτλο αλλά ακόμα δεν
               κά, Πρωτοχρονιά και άλλες ακόμα πιο                    ήξερε πού θα τον οδηγούσε εκείνος

               εξωτικές και αρχαίες όπως η αναγέννη-                  ο τίτλος ούτε πώς θα έφτανε στο τέ-
               ση του Διονύσου και τα Σατουρνάλια.                    λος του άρθρου του. Γιατί ο γραφιάς,

               Ο γραφιάς το ’χε σαν τάμα, στον εαυτό                  όπως και πολλοί άλλοι άνθρωποι, δεν
               του, να γράφει κάτι για τις γιορτές του                είχε καταφέρει να δώσει έναν επαρκή

               χειμώνα και για την Πρωτοχρονιά.                       ορισμό για την ευτυχία.
               Τώρα ήθελε να γράψει κάτι που να μην                   Κάποιοι άλλοι γραφιάδες, δογματικά

               αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο σε                    επιρρεπείς στο γράμμα της Αριστοτε-
               μια θρησκεία και σε συγκεκριμένα έθι-                  λικής σκέψης, ίσως παρατηρήσουν ότι

               μα και εμπορικές συνήθειες αλλά κάτι                   αυτό είναι λάθος. Να ξεκινάς δηλαδή
               για την ευτυχία, που ― κατά τη γνώμη                   από τον τίτλο ―που είναι η εκκίνηση

               του γραφιά― έπρεπε να είναι ο σκοπός                   κι όχι απαραίτητα η αρχή― χωρίς να                        51
               της ζωής κάθε ανθρώπου, ανεξάρτητα                     έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου ποιο θα

               από φύλο, θρησκεία, χρώμα δέρματος,                    είναι το τέλος, δηλαδή ο σκοπός του
               χρώμα ίριδας του ματιού, ύψος, νούμε-                  γραφτού σου.
               ρο παπουτσιού, προτίμηση φαγητού,                      Ο γραφιάς όμως της ιστορίας μας έτσι

               γραβάτας, κοσμημάτων ή αρώματος για                    το θέλησε ή έτσι το μπορούσε.

               μια γιορταστική μέρα.                                  Δεν ήθελε όμως να γράψει ένα κοι-
               Ήθελε να γράψει ένα άρθρο για την ευ-                  νότοπο ή «εμπορικό» άρθρο για την

               τυχία χωρίς οδηγίες «Πώς να…» (How                     ευτυχία, όπως, ας πούμε, «125 προ-
               to…) και άλλα διδακτικά που, στην ου-                  τάσεις που θα σας κάνουν ευτυχισμέ-

               σία, κανέναν από όσες και όσους έχουν                  νους  όποτε τις λέτε»  ή «Τα  32.456
               ανάγκη να διδαχτούν δεν διδάσκουν και                  μυστικά για μια ευτυχισμένη ζωή» ή
               πολύ λίγες ή λίγοι απ’ όσες και όσους                  «Πώς να γίνετε ευτυχισμένοι μέσα σε

               τα διαβάζουν με ευχαρίστηση ή σκεπτι-                  3.654 ημέρες» ή «Όλα όσα μπορούν
               κισμό τα έχουν ανάγκη.                                 να σας κάνουν ευτυχισμένες και ευτυ-

               Ήθελε να γράψει κάτι για την ευτυχία                   χισμένους με λιγότερα από 25 ευρώ».
               που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος                     Σκεφτόμενος τη φόρμα και το είδος

               και που μπορεί να τη μοιραστεί με άλ-                  του κειμένου που θα υπηρετούσε κα-

               λους.                                                  λύτερα τον τίτλο που είχε βάλει ―
               Καθόταν λοιπόν μπροστά στον υπολογι-                   αγνοώντας ακόμα τον ακριβή σκοπό
   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56