Page 62 - mag_63
P. 62
μΙΚΡεΣ ΙΣτΟΡΙεΣ
Το γέλιο
και οι ρόλοι
ντύνουν παρά να σας ταΐζουν! Πάω να εθνικοπατριωτικό της ποίημα ―δικής
φύγω, μη φάτε κι εμένα!» και κα κα κα της εμπνεύσεως και αυτοσχεδιαστική
τα γέλια εμείς και γελούσε και ο Λάκης κατασκευής― με τίτλο: «Το πουλάκι
με μια γλύκα που έβγαζε όλη του την της μητρός μου», όπου τα σεξουαλικά
αγάπη για εμάς τα παιδιά, γιατί παιδιά υπονούμενα ήταν υπονοούμενα μόνο
δεν είχανε… για εμάς τα παιδιά, αδέρφια, ξαδέρ-
Δεν είναι άρθρο αυτό, μνημόσυνο για φια και παιδιά φίλων, αλλά καθόλου
θιάσους είναι, που πέρασαν αλλά δεν υπονοούμενα και πλήρως ακάλυπτα
έφυγαν από μέσα μου. Και μνημόσυνο για τους μεγάλους, αρκετές και αρκετοί
χωρίς γέλια δεν γίνεται. εκ των οποίων, κατά τη διάρκεια της
Κάτι παραμονές πρωτοχρονιάς, ο Ναπο- επικής εκείνης απαγγελίας, τρέχανε, με
λέων ―που ο πατέρας του και ο παπ- δάκρυα γελώτων στα μάτια, στο μπάνιο
πούς μου, απ’ τη μεριά του πατέρα μου, για να προλάβουν να μην κατουρηθούν
ήταν φίλοι― θα στρίμωχνε τη γιαγιά πάνω τους.
μου να παίξουνε μια δυο «μπομπίτσες» Υπήρχαν και εκείνες οι μυθικές απο-
62 ή «μαμουθάκια» στα όρθια πριν σερ- κριές κατά τις οποίες συνέβαιναν ση-
βιριστεί το φαγητό. Δικαιολογούσε την μεία και τέρατα, με τον θείο Φ. να έχει
πρεμούρα του στη μαμά μας με το ότι ντυθεί χαβανέζα με χόρτινη φούστα (η
είχε δυο παιδιά να θρέψει και χρειαζό- «Γιουλαλά η μαυρομούνα»), ο πατέρας
ταν ένα μέρος από τη 13η σύνταξη (το μου να έχει ζωγραφίσει ένα γυναικείο
«δώρο») της γιαγιάς μου. πρόσωπο στα οπίσθια του Μ., ο οποί-
Η γιαγιά μου του έριχνε κανέναν διάο- ος εμφανιζόταν στο σαλόνι με την όπι-
λο κατακέφαλα αλλά με γέλια βρίσκα- σθεν και να γίνεται της μουρλής και
νε μια τράπουλα και παίζανε δυο τρία μετά στο γαϊτανάκι να γίνεται χορός με
κόλπα («ποκίτσα») μέχρι να ξεκινήσει τραγούδια αυστηρώς ακατάλληλα για
το φαγητό. Στα οποία κόλπα ο Ναπο- τα παιδιά.
λέων σπανίως έχανε και συνήθως κα- Μέχρι και η Κ., η αξιοπρεπής δικη-
τάφερνε να κονομήσει κανένα εικοσάρι γόρος και μετά συμβολαιογράφος, να
ή πενηντάρι και τουλάχιστον δύο «Άιτε τραγουδάει άσεμνα Αγιασσώτικα τρα-
να χαθείς, κάθαρμα! Στο τελευταίο γούδια (μερικά τα ξέρουμε από τη Δό-
φύλλο φτιάχτηκες!» από τη γιαγιά μου μνα Σαμίου) τα οποία δεν πρέπει να ει-
τη δασκάλα, την πρώην ΕΑΜίτισσα. πωθούν (ή να ακουστούν) αν δεν είναι
Κάποια στιγμή, μετά το φαΐ και το πιο- Απόκριες και ειδικά από γυναίκες, γιατί
τό, θα ανέβαινε σε μια καρέκλα η θεία υπάρχει κίνδυνος να «βρομίσ’ το μ’νί
η Ματίνα η αστεία να απαγγείλει το τς».
