Page 59 - mag_63

του Αχιλλέα ΙΙΙ

Και κάπως έτσι ο Γκοβίντα παντρεύτηκε μια σκαλιστή καρέκλα και

αποφάσισε να περάσει μαζί της το υπόλοιπο της ζωής του. Ήταν η

μόνη θηλυκιά που τον έκανε να νιώθει πραγματικα άνετα, που ήταν

πάντα εκεί περιμένοντας να τον ξεκουράσει όταν επέστρεφε εξα-

ντλημένος από τη δουλειά, και η μόνη που δεν άρχιζε την γκρίνια

για τη γειτονιά, τις φίλες της, τη μάνα της, ή τους συγγενείς του

μόλις τον έβλεπε να μπαίνει στο σπίτι. Επίσης, σε αντίθεση με τις

περισσότερες γυναίκες που είχε γνωρίσει πριν από εκείνη, γνώρι-

ζε την αξία της σιωπής, πατούσε γερά στα πόδια της, παραδεχόταν

ότι η θέση της ήταν κάτω από τον σύζυγο της, και δεν έφερνε ποτέ

αντίρρηση σε ό,τι της ζητούσε, γεγονός που γέμιζε τον Γκοβίντα με

χαρά, τονώνοντας την αυτοπεποίθηση του.

59
Η ζωή τους, αρκετά καθιστική και λιτή, τους επέτρεπε να είναι ευτυ-

χισμένοι ο ένας με τον άλλον και ο καθένας με τον εαυτό του, παρά

τα μικροπροβλήματα που –όπως όλα τα ζευγάρια– αντιμετώπιζαν

κατά διαστήματα λόγω των μεγάλων διαφορών στους χαρακτήρες

τους. Μάλιστα, αφού με τον καιρό, και έπειτα απο αρκετές αποτυχη-

μένες προσπάθειες, το πήραν απόφαση ότι δεν μπορούσαν να απο-

κτήσουν παιδιά, έκαναν το μεγάλο βήμα και υιοθέτησαν ένα σκαμπό,

πάνω στο οποίο ο Γκοβίντα μπορούσε να απλώνει τα πόδια του όταν

διάβαζε εφημερίδα. Αυτή η τελευταία αλλαγή ήταν που μαλάκωσε

και την καρδιά των γονιών του, με τους οποίους είχε να μιλήσει

από τότε που τους είχε ανακοινώσει ότι σκόπευε να παντρευτεί την

αγαπημένη του. Βλέπεις, αν και είχαν αντιρρήσεις με τον γάμο του
γιού τους και τον θεωρούσαν τρελό –καθώς θα προτιμούσαν να είχε

παντρευτεί έναν θηλυκό καναπέ ή έστω μια πολυθρόνα– πάντα λα-

χταρούσαν ένα εγγονάκι.