Page 57 - mag_63

της Αλεξάνδρας Πιπλικάτση

-Γιαγιά, γιατί έχεις τόσο μεγάλα αυτιά;

-Για να σ’ ακούω καλύτερα, κοριτσάκι μου.

-Γιαγιά, γιατί έχεις τόσο μεγάλη μύτη;

-Για να σε μυρίζω καλύτερα.

-Γιαγιά, γιατί δεν έχεις δόντια;

-Γιατί… Θα σου πω, αλλά θα μείνει μεταξύ μας. Εντάξει;

-Εντάξει, γιαγιά.

-Αυτοί που μας έφτιαξαν κάνουν αστεία μαζί μας.

-Για ποιους λες, γιαγιά;

-Μη φωνάζεις. Δεν ξέρω. Αλλά πως έγινε αδικία το ξέρω.

-Γιατί το λες αυτό, γιαγιά;
57
-Να, παιδάκι μου. Μεγαλώνουμε, γερνάμε κι ό,τι μας είναι χρήσιμο

πεθαίνει. Ό,τι δεν χρειαζόμαστε μεγαλώνει. Τ’ αυτιά ας πούμε.

Μεγαλώνουν συνέχεια. Το ίδιο και η μύτη. Αλλά τι να τα κάνεις όταν

δεν μπορείς πια ν’ ακούσεις και να μυρίσεις καλά; Τα δόντια, όμως,

που τα χρειαζόμαστε για να τρώμε, πέφτουν και δεν ξαναφυτρώνουν.

Όπως εγώ τώρα. Δεν μπορώ να μασήσω αυτά που μου έφερες.

-Και τι θα γίνει τώρα, γιαγιά;

-Τώρα θα περιμένω το λύκο να με φάει.

Η Αλεξάνδρα Πιπλικάτση γεννήθηκε στην Έδεσσα, ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε παιδαγω-
γικά στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση. Διηγήματά
της βρίσκονται στους συλλογικούς τόμους Οδός δημιουργικής γραφής 2 (εκδόσεις Οσελότος, 2013),
Ανθολογία σύντομου διηγήματος, Διαδρομή 2014 (εκδόσεις γραφομηχανή, 2014) και στο διαδίκτυο.
Βραβεύτηκε στον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος «Μίμης Σουλιώτης» που διορ-
γανώθηκε από το ΠΜΣ «Δημιουργική Γραφή» του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας για το διήγημά
της «Μ’ αγαπάς, Αλέξανδρε; Σ’ αγαπάω, Μάριε». Η συλλογή διηγημάτων Χειροπέδη από πλατίνα
(εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2014) είναι το πρώτο προσωπικό της βιβλίο.