Page 43 - mag_63
P. 43

της Μαριάννας Κουμαριανού











               τους άλλους σε καλό-επιθυμητό απο-                   αρέσει.
               τέλεσμα! Να και ο δεύτερος ορισμός                   Ως γονιός οφείλω να δώσω τόσα ερε-

               ξανά.                                                θίσματα και τόση γνώση και κατανόηση
                                                                    στο παιδί μου, ώστε να μπορέσει να «πά-
               Το να αποφασίζω εγώ για το παιδί ή                   ρει τη ζωή στα χέρια του». Αυτό σημαίνει

               να το αφήνω ανεξέλεγκτο να δράσει                    ότι αφαιρώ ελευθερίες όπου κρίνω ότι
               είναι μια ενέργεια στείρα όταν συμβαί-               είναι απαραίτητο για την ασφάλεια του
               νει μόνη της. Σίγουρα κάποιες αποφά-                 παιδιού και δίνω ελευθερίες όπου βλέ-

               σεις παίρνονται ερήμην τους, μιας και                πω ότι το παιδί μπορεί να ανταποκριθεί.
               δεν έχουν γνώση των συνεπειών και                    Το πιο σημαντικό, όμως, είναι να πα-
               πρέπει κάποιος άλλος να αναλάβει ευ-
               θύνη αντί για αυτά. Τέτοιες αποφάσεις                ρατηρώ το παιδί μου και τον τρόπο που

               μπορεί να είναι απλές, όπως η ώρα του                αντιμετωπίζει το καθετί ενώ ταυτόχρονα
               ύπνου ή πιο σοβαρές, όπως ο τρόπος                   αφαιρώ από εμένα τα κοινωνικά «πρέ-
               που κυκλοφορούν  σε  ένα εξωτερικό                   πει» και τις δικές μου προσδοκίες που θα

               περιβάλλον.  Από  την  άλλη, υπάρχουν                με έκαναν να κατευθύνω το παιδί μου
               και κάποιες ενέργειες που μπορούν να                 προς μία συμπεριφορά ή απόφαση.                             43 43
               αποφασιστούν από αυτά.
                                                                    Στην ερώτηση, λοιπον, πόσο ελεύθερο

               Πώς τώρα ένα παιδί αποκτά και ενι-                   μπορούμε να αφήσουμε ένα παιδία να
               σχύεται η ικανότητά του για αποφάσεις                αποφασίσει και μέχρι πού είναι καλό να

               όταν στα σημαντικά πρέπει να αποφα-                  παρέμβουμε και με τι τρόπο, η απάντηση
               σίζουν άλλοι για αυτό, άρα δεν είναι                 είναι απλή: αφήνω τις προσδοκίες μου
               ελεύθερο και από την άλλη, πώς μπο-                  και την κοινή γνώμη στην άκρη, παρατη-
               ρούμε να είμαστε σίγουροι ότι δεν δη-                ρώ το παιδί μου και το προσανατολίζω

               μιουργούμε  ευνουχισμένους  ανθρώ-                   στο να σκεφτεί τις επιπτώσεις της από-
               πους –μελλοντικούς ενήλικες, αφού σε                 φασής του, τόσο όσον αφορά στους
               πολλά πεδία πρέπει να αναλαμβάνουμε                  άλλους αλλά κυρίως τις επιπτώσεις στον

               εμείς την ευθύνη της απόφασης αντί για               εαυτό του.
               αυτά.
                                                                    Ναι, δεν είναι πάντα εύκολο! Όμως εί-

               Εδώ είναι το σημείο κλειδί ή η παγίδα!               ναι ο μόνος ασφαλής δρόμος ώστε τα

               Κάθε ενήλικας – γονιός μεγαλώνει τα                  παιδιά μας να γίνουν ενήλικες που να
               παιδιά του με προσδοκίες. Όμως, κάθε                 μπορούν να χειρίζονται την ελευθερία
               παιδί που γεννιέται είναι ένας άνθρω-                τους και να είναι ικανοί να αποφασίζουν

               πος  ολοκληρωμένος  που  στην  πορεία                για τη ζωή τους!
               της ζωής του αποκτά εμπειρίες και γνώ-
               σεις και ανακαλύπτει τι θέλει και τι του
   38   39   40   41   42   43   44   45   46   47   48