Page 39 - mag_63

από τις εκδόσεις

PRINTA

SEXTON ANNE

ΠΟΙηΜΑτΑ

Θα ξεκινήσω με ένα ποίημα που περιγράφει τι είδους
ποιήτρια είμαι, τι είδους γυναίκα είμαι, οπότε, εάν δεν
σας αρέσει, μπορείτε να φύγετε πριν συνεχίσω.
Μ’ αυτήν τη φράση ξεκινούσε πάντα τις δημόσιες ανα-
γνώσεις της η Αν Σέξτον. Καθόταν στο κέντρο του αμφι-
θεάτρου, έβγαζε τα παπούτσια της, άναβε ένα τσιγάρο
και άρχιζε:Βγήκα, δαιμονισμένη μάγισσα / στοιχειώνο-
ντας τον μαύρο αέρα, πιο τολμηρή τη νύχτα [...] / Μια
τέτοια γυναίκα δεν είναι ακριβώς γυναίκα. / Έχω υπάρ-
ξει ον του είδους της.Πράγματι, η Αν Σέξτον, μια από
τις σπουδαιότερες διεθνώς ποιητικές φωνές της εποχής
μας, έγραφε ως χθόνιο και ουράνιο ον – δηλαδή ακρι-
βώς ως κάποιου αρχετυπικού είδους άνθρωπος-γυναίκα.
Ένα ποίημα πρέπει να λειτουργεί σαν τσεκούρι για την παγωμένη θάλασσα μέσα μας, πίστευε.
Κι αυτό ακριβώς καταφέρνουν να κάνουν τα ποιήματά της: αντλούν από τα σκοτεινά άδυτα της
ανθρώπινης ψυχής, από τον τρόμο των ενοχών της παιδικής ηλικίας, από τα πάθη του κορμιού,
είναι πολύ προσωπικά, πολύ «σωματικά», αλλά –πράγμα σπάνιο και σπουδαίο– καταφέρνουν
να απευθύνονταιάμεσα στο σπλαγχνικό υποσυνείδητο του αναγνώστη και να τον συγκλονίζουν.
39

LEON TOLSTOI

HMEΡΟΛΟΓΙΟ ΣΟΦΙΑΣ

Το Ημερολόγιο Σοφίας, έργο των τελευταίων χρόνων
της ζωής του Τολστόι, είναι το βιβλίο που ο ίδιος θε-
ωρούσε ως τη σημαντικότερη συνεισφορά του στην
ανθρωπότητα. Διαβάστηκε πολύ στην προεπαναστα-
τική Ρωσία, απαγορεύτηκε και ξεχάστηκε την εποχή
του Κομμουνισμού, για ν’ ανακαλυφθεί, ευτυχώς, ξανά
πριν από μερικά χρόνια. Είναι ένας καθημερινός οδη-
γός που φωτίζει το μονοπάτι μιας ουσιαστικής ζωής μ’
ένα φως που δεν σβήνει ποτέ. Το Ημερολόγιο Σοφίας
αδίκως λογοκρίθηκε για έναν αιώνα, κι αξίζει αναμφι-
σβήτητα μια θέση ανάμεσα στα λίγα βιβλία στην ιστο-
ρία μας που δεν θα σταματήσουν ποτέ να μας διδά-
σκουν τι είναι σημαντικό στη ζωή.
Μέσα σ’ αυτό το απάνθισμα θρησκευτικών και φιλο-
σοφικών σκέψεων τις οποίες ο Τολστόι άντλησε απ’ την παγκόσμια πνευματική κληρονομιά,
κάθε ένας από μας μπορεί να βρει κάποια λόγια που θ’ αγγίξουν την ψυχή του και θα τον
φέρουν πιο κοντά στην ουσία των πραγμάτων, την οποία τόσο επίμονα αρνείται σήμερα ο
πολιτισμός μας.
Ελπίζω οι αναγνώστες του παρόντος βιβλίου να βιώσουν το ίδιο αίσθημα καλοσύνης και
ανάτασης που βίωσα κι εγώ όταν εργαζόμουν για τη δημιουργία του, και που βιώνω πάλι και
πάλι, όταν το ξαναδιαβάζω κάθε μέρα... Λέων Τολστόι, Μάρτιος 1908