Page 61 - mag_65
P. 61
της Στέλλας Ζολώτα
Μεγάλη Τετάρτη πήγαινα κι έπαιρνα Τι να της εξηγήσω τότε; Ότι με το που 61
μύρο να μυρώσω τα εγγονάκια μου, θα Έφευγε, εγώ για ένα χρόνο θα
την Μεγάλη Πέμπτη τα κόκκινα αβγά ζούσα τον Γολγοθά μου; Αυτό είναι
μου, και η Μεγάλη Παρασκευή ήταν η το Πάσχα για μένα κοπέλα μου. Αυτή
καλύτερή μου! Κι έφταναν, και γέμιζε είναι η Ανάστασή μου. Να είμαι δίπλα
το σπίτι κόσμο και φωνές και γέλια! Κι σε αυτούς που αγαπώ και που δεν
έλεγα από μέσα μου: Αναστήθηκα και τους βλέπω κάθε μέρα! Έχεις προσέ-
αυτόν τον χρόνο! Κι έκανα το σταυρό ξει ποιά πρόσωπα λάμπουν πιο πολύ
μου κι ευχαριστούσα τον Χριστό που αυτές τις μέρες; Αυτών που ξανασμί-
μαζί με αυτόν ξαναγύριζα κι εγώ στη γουν με τους δικούς τους. Είναι θά-
ζωή! Όλο τον υπόλοιπο χρόνο μια νατος η μοναξιά. Κανονικά θα έπρεπε
σταύρωση ζούσα μέσα στα άδεια δω- να λέει ο παπάς "μοναξιά πατήσας"...
μάτια. Έφτανε το Μεγάλο Σάββατο και κι ας είναι ο θάνατος του Χριστού
όλοι έλεγαν "Χριστός Ανέστη" κι εγώ αφορμή για να ανταμώνουμε...
κοιτούσα την κόρη μου και τα εγγόνια Παναγιά μου σχώρα με τέτοια μέρα...
μου κι έκλαιγα από τη χαρά μου. Γυρ- Έφτασε και το τρΈνο μας! Καλό ταξίδι
νούσε η κόρη μου τότε και μου έλεγε να έχουμε και καλή Ανάσταση! Στις
"Αμάν βρε μάνα! Σήμερα χαίρεται ο ψυχές μας!"
κόσμος, εσύ τι κλαις;"
φωτογραφία @Κώστας_Γιαβής
