Page 20 - mag_65

εΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Δύσκολο πολύ να μένεις ακέραιος. Δύσκολο πολύ να μένεις συ-

νειδητός και συνειδητοποιημένος, ανεξάρτητα από την ανάγκη.
Να είσαι ο εαυτός σου, ανάμεσα σε άπειρους άλλους εαυτούς.

Να είσαι κρυστάλλινος, όταν ο περίγυρος σε θέλει «πειραγμένο»

γιατί δεν μπορεί να αντέξει την καθαρότητά σου.

Το «ρίξε λίγο νερό στο κρασί σου», κοινότυπη κι αγαπημένη

φράση της εποχής.

Κι έτσι, κυκλοφορούμε όλοι «νερωμένοι». Χαμαιλέοντες. Για να

διατηρήσουμε την αποδοχή και την επιβεβαίωση πως δεν είμαστε
20 το μαύρο πρόβατο μέσα στο μαντρί.

Πως δεν κινδυνεύει το σύνολο από τον καθρέφτη του καλού.

Δεν αντέχεται το ακέραιο. Δεν υποφέρεται η σύγκριση.

Γιατί «ό,τι αξίζει, πονάει κι είναι δύσκολο».

Είναι πιο απλό να μην έχεις μπελάδες.

Πιο εύληπτο.

Πιο safe.

«Και προχωράς μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζεις κανένα. Κι

ούτε κανένας να σε γνωρίζει.»
Και ζεις μια ζωή copy paste, από τις ζωές των άλλων. Τον πολ-

λών. Της πλειοψηφίας, που ορίζει και καθορίζει τη νέα ηθική.

Για την οποία όμως εσύ δεν έκανες τίποτα για να ταιριάζει με

το αντικειμενικά καλό και να απορρίπτει το αντικειμενικά κακό.

Δεν κατάλαβες πως στα ποτάμια, οι πέστροφες που πάνε κόντρα

στο ρεύμα είναι αυτές που αξίζουν το θαυμασμό κι όχι τα χρυσό-

ψαρα που εντυπωσιάζουν με το «φαίνεσθαί» τους.
Κι έτσι, γεμίσαμε χρυσόψαρα. Και σε μνήμη και σε λήθη.