Page 19 - mag_65

της Christine

christina.micheli

«Ωραία είσαι άνοιξη,

γιατί δε μας λυπάσαι;*»

Παρατήρησα τελευταία σε αναρτήσεις του facebook ότι χρησιμοποι-
είται φρασεολογία, η οποία υιοθετήθηκε αρχικά από προοδευτικούς

ανθρώπους για να εξηγήσουν το σημαίνον και το σημαινόμενο, από

άλλους οι οποίοι προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν υπέρ της

συντήρησης και του σκοταδισμού. Έτσι διάβασα την άποψη ότι «το
στερεότυπο της κοινωνικής αλληλεγγύης ευνοεί τους εμπόρους των

ανθρώπινων συναισθημάτων, οπότε μην ψήνεστε». Πιο οξύμωρο και

ανόητο απόφθεγμα δεν θα μπορούσα να φανταστώ. Καταρχήν η

λέξη «στερεότυπο» σημαίνει κάτι που επαναλαμβάνεται με τον ίδιο
τρόπο, το να εμφανίζεται συχνά σε έντυπα ή δημόσιες συζητήσεις 19

η έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης, δεν την καθιστά στερεότυπο

διότι αυτή εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους και όχι με έναν μονα-

δικό και επαναλαμβανόμενο. Επίσης το ότι πράγματι κάποιοι επω-
φελούνται από το ανθρώπινο συναίσθημα προκειμένου να πουλήσουν

για παράδειγμα μια είδηση, δεν το καθιστά εμπόρευμα ώστε να το

αντιμετωπίσουμε σαν την Coca Cola. Δηλαδή για να καταλάβω, σε

τι μας προτρέπει ο υπογράφων την ανάρτηση «μην καταναλώνετε
ευαισθησία και μη μένετε προσκολλημένοι στην αναχρονιστική αλ-

ληλεγγύη;»

Η μόνη μου παρηγοριά, εδώ που εργάζομαι, ένα παράθυρο στη θά-

λασσα, αναπαύει τον κοσμοχαλασμό στο μέσα και στο έξω. Είναι κι
ένα παρτέρι στο σπίτι όπου βγήκαν οι τουλίπες που είχα φυτέψει.

Αφουγκράζομαι τη νύχτα ν’ ακούσω τα αηδόνια, παρατηρώ τον ορί-

ζοντα να δω τα πρώτα χελιδόνια, περιμένω τις πασχαλιές ν’ ανθί-

σουν. Αλλάζω λίγο το σκοπό του εσωτερικού μου play list κι ακούω
δυνατά και καθαρά «Ωραία είσαι άνοιξη,

γιατί δε μας λυπάσαι;»... Christine

* Στίχος από την Άνοιξη του Θοδωρή Κοτονιά