Page 18 - mag_65

ΦΥΣΗΞε Ο ΒΑΡΔΑΡΗΣ...

«Ωραία είσαι άνοιξη,

γιατί δε μας λυπάσαι;*»

Έφυγε ο Μάρτης και πήρε μαζί του μια υπέροχη φωνή επιστημο-
νικού λόγου και ανθρωπιάς, αυτή του Stephen Hawking. Στη θέση

της μας άφησε παρακαταθήκη παρανοϊκών κραυγών των Ερντογάν,

Τραμπ, Πούτιν και τόσων ακόμα. Η ανθρωπότητα βαδίζει με τρο-

μακτικούς ρυθμούς στο χάος, σβήνοντας από το σκληρό δίσκο της
μνήμης και της ιστορίας της τον παραλογισμό των δύο παγκόσμιων

πολέμων και αλλοπρόσαλλη, αποπροσανατολισμένη βαδίζει το δρό-

μο της καταστροφής της. Το Zombie των Cranberries παίζει replay

στο κεφάλι μου και η ερώτησή του με βασανίζει. «Τι έχεις μέσα στο

18 κεφάλι σου ζόμπι;». Η μελωδική φωνή της Dolores O’ Riordan,
που έσβησε κι αυτή φέτος τον Ιανουάριο, μου δημιουργεί ένα αίσθη-

μα απελπισίας για την ευαισθησία που χάνεται αφήνοντας ένα μικρό

μόνο αποτύπωμα, το έργο της, ενώ το αποτύπωμα της καταστροφής
των αδίστακτων, άπληστων ζωντανών νεκρών το οποίο είναι τα συ-

ντρίμμια απ’ όπου περάσουν, μένει να χάσκει τεράστιο.

Εν μέσω σημαιοστολισμών, εορτασμών εθνικής παλιγγενεσίας, απει-

λών προαιώνιων εχθρών, νομοσχεδίων που κατατίθενται και αποσύ-
ρονται, δικαστικών αποφάσεων που προκαλούν το κοινό περί δικαίου

αίσθημα, διαφωνιών, συγκρούσεων, αντιφάσεων νιώθω πανταχόθεν

βαλλόμενη. Προσπαθώ να κρατηθώ σε μερικές ελπιδοφόρες ειδήσεις

προερχόμενες για άλλη μια φορά από το χώρο της επιστήμης, όπως
αυτή για την ανακάλυψη ενός αόρατου οργάνου στον ανθρώπινο

οργανισμό που ανακαλύφθηκε πρόσφατα. Μου έρχεται στο μυαλό

η Λυσιστράτη και η ανορθόδοξη ιδέα της Αριστοφανικής κωμωδίας

για το συνετισμό των ανδρών και την κατάργηση των πολέμων,

κοιτάζοντας όμως τη Μελάνια Τραμπ, την Άνγκελα Μέρκελ ή την
Κριστίνε Λαγκάρντ καταλαβαίνω ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο.