Page 87 - mag_70
P. 87
της Ειρήνης Μανδηλαρά *
ταθήκη για όλους μας: άνεμο. Το γράμμα του αποχαιρετισμού που
«Διοτίμα μου, της έγραψα το παίρνω μαζί μου. Σας αφήνω
Φεύγω αυτοθέλητα. Αφανίζομαι όρθιος, στι- εσένα, τη μανούλα και το Διγενή*, το σπίτι μου
βαρός και περήφανος. Ετοίμασα τούτη την δηλαδή, που του στάθηκα στύλος και στέμμα,
ώρα βήμα- βήμα ολόκληρη τη ζωή μου, που Γκέμμα πες, σε υψηλούς βαθμούς ποιότητας
υπήρξε πολλά πράγματα, αλλά πάνω από όλα και τάξης. Στην μεγαλύτερη δυνατή αρνητική
εστάθηκε μια προσεκτική μελέτη θανάτου. εντροπία. Να σώζετε αυτή τη σωφροσύνη και
Τώρα που ανοίγω τα χέρια μου και μέσα τους αυτή την τιμή. Θα δοκιμάσω να πορευτώ τον
συντρίβω τον κόσμο, είμαι κατάφορτος με αι- ακριβό θάνατο του Οιδίποδα. Αν όμως δεν
σθήματα επιδοκιμασίας και κατάφασης. αντέξω να υψωθώ στην ανδρεία που αξιώνει
Πεθαίνω υγιής στο σώμα και στο μυαλό, όσο αυτός ο τρόπος, και ευρεθεί ο νεκρός μου σε
καθαρό είναι το νωπό χιόνι στα όρη και το τόπο όχι ασφαλή, να φροντίσεις με τη μανού-
επεξεργασμένο γαλάζιο διαμάντι. Να ζήσεις λα και το Διγενή*, να τον κάψετε σε ένα απο-
απλά, σεμνόπρεπα, και τίμια, όπως σε δίδαξα. τεφρωτήριο της Ευρώπης.
Να θυμάσαι ότι έρχουνται χαλεποί καιροί για Έζησα έρημος και ισχυρός.
τις νέες γενεές. Και είναι άδικο και μεγάλο πα- Λιαντίνης
ράξενο να χαρίζεται τέτοιο το δώρο της ζωής Τη μέρα που θα πέσω έδωσα εντολήνα στε-
στους ανθρώπους, και οι πλείστοι να ζούνε φανωθούν οι μορφές** 87
μέσα στη ζάλη αυτού του αστείου παραλογι- Σολωμού στη Ζάκυνθο κ’ Λυκούργου στη
σμού. Η τελευταία μου πράξη έχει το νόημα Σπάρτη.»
της διαμαρτύρησης για το κακό που ετοιμά- Ο επίλογος. Η μητέρα του γνώριζε ότι είχε
ζουμε εμείς οι ενήλικοι στις αθώες νέες γε- σκοπό να πεθάνει και του είχε ζητήσει να
νεές που έρχουνται. Ζούμε τη ζωή μας τρώ- περιμένει μερικά χρόνια για να πεθάνει
γοντας τις σάρκες τους. Ένα κακό αβυσσαλέο πρώτα αυτή, αλλά ο Λιαντίνης δεν το δέχτη-
στη φρίκη του. Η λύπη μου γι’ αυτό το έγκλη- κε. Σύμφωνα με δελτίο τύπου της Αστυνο-
μα με σκοτώνει. Να φροντίσεις να κλείσεις με μικής Διεύθυνσης Λακωνίας στην κορυφή
τα χέρια σου τα μάτια της γιαγιάς Πολυτίμης, του Ταϋγέτου στη θέση «Πόρτες» και ύστερα
όταν πεθάνει. Αγάπησα πολλούς ανθρώπους. από αναφορές πολιτών βρέθηκε σκελετός
Αλλά περισσότερο τρεις. Το φίλο μου Αντώ- ανδρός. Το εύρημα ήταν ένας σκελετός ξα-
νη Δανασσή, τον αδερφοποιτό μου Δημήτρη πλωμένος σε μια σπηλιά περίπου 1 μέτρο
Τρομπουκη, και τον Παναγιώταρο το συγγενή βάθος με την πλάτη προς τα κάτω και κοι-
μου, γιο και πατέρα του Ηρακλή. τάζοντας τον ουρανό. Η σπηλιά ήταν σκεπα-
Κάποια στοιχεία από το αρχείο μου το κρατά σμένη με πέτρες, ενώ δίπλα βρέθηκαν τσιγά-
ως ιδιοκτησία ο Ηλίας Αναγνώστου. ρα, στυλό, μία μισογεμάτη φιάλη αγιορείτικο
Να αγαπάς τη μανούλα ως την τελευταία της κρασί, ένας φακός, τα ρούχα του σε όχι και
ώρα. Υπήρξε ένας υπέροχος άνθρωπος για τόσο καλή κατάσταση και μία σύριγγα με 2
μένα, για σένα, και για τους άλλους. Όμως αμπούλες πιθανόν με δηλητήριο. Αργότερα
γεννήθηκε με μοίρα. Γιατί της ορίστηκε το έγινε εξέταση DNA όπου πιστοποίησε πως
σπάνιο, να λάβει σύντροφο στη ζωή της όχι πρόκειται για τον Δημήτρη Λιαντίνη.
απλά έναν άντρα, αλλά τον ποταμό και τον
* Η Ειρήνη Μανδηλαρά στα 5 της έμαθε να διαβάζει κι έκτοτε αμετανόητη βιβλιοεξαρτημένη!
Τα τελευταία 28 χρόνια εργάζεται ως bookbuyer σε κεντρικό Αθηναϊκό βιβλιοπωλείο.
