Page 86 - mag_70
P. 86

ΒΙΒΛΙοπαρουσΙασΗ

                            ΛιαΝτιΝΗς

                   εζΗςα εΡΗμος Και ιςχυΡος

                          ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΛΙΚΑΚΟΥ


               Ο καθηγητής Λιαντίνης χαρακτηρίστηκε από              ρίξανε την πανουργία της κυριαρχίας τους.»
               πολλούς ως ένας «επικίνδυνος» παιδαγω-                «Το γεγονός του θανάτου είναι για τον καθέ-
               γός. Ήταν αυστηρός και γεμάτος αντιφάσεις.            να από μας το ατομικό όριο του απόλυτου.
               Άλλοτε απαιτητικός από τους άλλους αλλά               Είναι  ο  βαθμό  μείον  273  όχι  στην  κλίμακα

               και γεμάτος κατανόηση. Γεγονός είναι ότι,             της θερμότητας, αλλά στην κλίμακα του αν-
               άσχετα εάν συμφωνεί κανείς με τις ιδέες και           θρωπολογικού Μηδέν. Από τη στιγμή που θα
               τα πιστεύω του, σχεδόν πάντα προκαλεί το              πεθάνω περιέρχομαι αστραπιαία στην ίδια
               θαυμασμό για την ιδιοφυία  και την δυνατή             κατάσταση, που βρίσκεται εκείνος που δεν
               προσωπικότητα του.  Υπήρξε λάτρης του αρ-             εγεννήθηκε ποτές.»
               χαιοελληνικού πνεύματος και των μεγάλων               «Νέκυια σημαίνει να ζήσεις ζωντανός σε
               κλασσικών. Είχε μεγάλη αγάπη στους νέους,             όλη τη ζωή σου τη γνώση και τη λύπη του

               τους οποίους και συμβούλευε να κλείσουν               θανάτου σου εδώ στον απάνω κόσμο. Νέ-
               τις τηλεοράσεις, να διαβάζουν βιβλία και να           κυια  σημαίνει  να  στοχαστείς  και  να  ζήσεις
               ερωτεύονται!                                          τη ζωή σου όχι μισή αλλά ολόκληρη. Με την

               Το σημαντικότερο έργο του, που αποτέλεσε              απλή, δηλαδή και τη βέβαιη γνώση ότι ενώ
               και το κύκνειο άσμα του, υπήρξε η «Γκέμ-              υπάρχεις ταυτόχρονα δεν υπάρχεις. Ότι ενώ
               μα» Η «Γκέμμα» (εκδόσεις Βιβλιογονία                  ζεις αυτό που είσαι, δηλαδή ζωντανός του
   86          Δεκέμβριος 2006) είναι ένα έργο καθαρής               σήμερα, ταυτόχρονα ζείς κι αυτό που δεν εί-
               φιλοσοφικής  σκέψης  κι έχει σαν  κεντρική            σαι δηλαδή το νεκρός του αύριο. Η ζωή σου
               ιδέα του το «πως γίνεσαι άνθρωπος». Έχει              στην ουσία της είναι η δυνατότητα και η δι-
               χαρακτηριστεί σαν ένας φιλοσοφικός, ποιη-             καιοδοσία της φαντασίας σου. Όχι άλλο.»

               τικός και λογοτεχνικός θησαυρός. Ακολου-              Ο Λιαντίνης υποστήριζε ότι   «Ο θάνατος είναι
               θούν κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσμα-                 το σημαντικότερο πρόβλημα της φιλοσοφίας.
               τα: «Όποιος πιστεύει στο θεό, έχει μέσα του           Φιλοσοφία εστί μελέτη θανάτου. Ένα είναι βέ-
               ένα νεκρό θεό. Όποιος δεν πιστεύει στο θεό,           βαιο και ασφαλές, απόλυτο ότι κάποια μέρα
               έχει μέσα του ένα νεκρό άνθρωπο.  Όποιος              θα πεθάνουμε». Σε όλη του τη ζωή αγωνί-

               πιστεύει αλλά και δεν πιστεύει στο θεό, έχει          στηκε να ξεπεράσει το φόβο του θανάτου,  να
               μέσα του ζωντανό το νόμο της φύσης. Απλά,             συμβιβαστεί με τη σκοτεινή του άβυσσο και
               καταληπτά,  και στα μέτρα του ανθρώπου ζει            κατάφερε να μετατρέψει την αγωνία του σε
               το θαύμα του κόσμου.»                                 γαλήνη. Ίσως για αυτό  επέλεξε να φύγει από
               «Μια είναι  η αιτία που  κάνει το θάνατο την          τη ζωή στα 56 του χρόνια στο απόγειο της

               πικρότερη πίκρα μας. Είναι η γνώση πως το             πνευματικής του ολοκλήρωσης.  Ήταν πλέον
               ασώματο ταξίδι μας δεν έχει πηγαιμό. Αλλά             έτοιμος να κοιτάξει το θάνατο στα μάτια...
               ούτε και γυρισμό. Με το θάνατο για στερνή             Κατόπιν επιθυμίας του ο συγγενής του Πα-
               φορά και πρώτη ο άνθρωπος περνά στην πα-              ναγιώτης Νικολαράκος οδήγησε τη κόρη του
               τρίδα του πάντα και του πότε. Το τι θα σε καλω-       καθηγητή Διοτίμα στη μικρή σπηλιά όπου

               σορίσει εκεί που θα πας είναι ιδέα μηδενική,          είχε αποσυρθεί για να πεθάνει, επτά χρόνια
               μπροστά στην άπειρη ιδέα του τι αποχαιρετάς           μετά το θάνατό του. Αξίζει τον κόπο να δια-
               εδώ που φεύγεις. Στο αναποδογύρισμα αυτού             βάσουμε ολόκληρη την επιστολή που άφησε
               του διαλεκτικού σχήματος οι θρησκείες στη-            ο Λιαντίνης στη θυγατέρα του. Μία παρακα-
   81   82   83   84   85   86   87   88   89   90   91