Page 92 - mag_73
P. 92
ΓΡΑφΟΝΤΑΣ μΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
η εκκρεμότητα
νεκρός, βρισκόταν σε ένα ενδιάμε- οι άνθρωποι από ιδιοσυγκρασία περι-
σο στάδιο και ίσως, ή μάλλον, πάλευε μένουν και εύχονται το καλό. Κι ενώ
ν’ αντισταθεί για να γυρίσει πίσω ή να το επικαλούνται, μερικές φορές, αντι-
παραδοθεί και να τον πάρει το ποτάμι. δρούν μοιρολατρικά απέναντί του· όταν
Από τη θέση, στην οποία βρισκόταν, το στερούνται κλαίγονται κι όταν τους
πέρα από τη δυσκολία της πραγματι- ξεχειλίζει σταυροκοπούνται και ξεμα-
κότητάς του και εκτός των έντονων συ- τιάζονται.
ναισθημάτων που προκαλούσε στους Ετούτοι εδώ οι συγγενείς, σαν άνθρω-
γύρω του, αποτελούσε μια ουσιαστική ποι της φύσης, ήταν εξοικειωμένοι με
εκκρεμότητα και για τη δική τους ζωή. τον κύκλο της ζωής. Τον περίμεναν τον
Στην αρχή κανένας δεν είχε φανταστεί θάνατο. Πίστευαν πως μόνο από θαύ-
ότι αυτή η κατάσταση θα κρατούσε τόσο μα δεν θα ερχόταν και τέτοια θαύματα
πολύ. Οι γιατροί, βέβαια, είχαν νωρίς είχαν προ πολλού πάψει να γίνονται. Ο
αποφανθεί πως δεν μπορούσαν πλέ- πόνος θα ήταν όπως τον φαντάζονταν
92 ον να κάνουν κάτι για να βοηθήσουν –δεν είχαν αυταπάτες– ούτε μικρό-
τον ασθενή και ότι εκείνος δεν είχε τερος ούτε μεγαλύτερος. Μόνο που η
τη δύναμη που χρειαζόταν για να κά- αναμονή είχε εντείνει την ανάγκη για
νει ανατροφοδότηση και στη συνέχεια τακτοποίηση. Δεν μπορεί ένας άνθρω-
αναστροφή. Ωστόσο η καρδιά του δεν πος, κλινικά νεκρός, να βρίσκεται στην
έδινε τη συγκατάθεσή της να παρασυρ- «Εντατική», με μηχανική υποστήριξη
θεί από τη ροή του τέλους. Ήταν τόσο και με ανοιχτό κρανίο, και να μην προ-
γερή που δεν κατέθετε τα όπλα· πάλευε σβάλλεται από ένα μικρόβιο που να τον
με όποια μέσα διέθετε, τα οποία μόνο στείλει στο ταμείο.
υποθετικά μπορούσαν οι αρμόδιοι να «Μπα σε καλό μου. Περιμένουμε να
επικαλεστούν. πεθάνει ο άνθρωπός μας κι εγώ ξεχά-
Οι οικείοι του «εν αναμονή» προσπα- στηκα» θα σκεφτεί η γυναίκα που δεν
θούσαν να καταλάβουν τη θέση που χήρεψε ακόμα μπροστά στο «αιρετικό»
βρισκόταν ο άνθρωπός τους. Όμως, η αστείο, που θα της στείλει ένα αντανα-
μεταξύ ζωής και θανάτου κατάσταση κλαστικό πικρό χαμόγελο.
δεν είναι θέση είναι εκκρεμότητα. Η
θέση είναι επιλογή. Εκείνοι δεν είχαν *
επιλογή, περίμεναν την εξέλιξη μιας Ένα θέατρο είναι ο κόσμος με διάσπαρ-
εκκρεμότητας χωρίς να μπορούν να τες άδειες θέσεις. Άλλες μοναχικές κι
υποθέσουν την έκβασή της. Συνήθως άλλες δυο και τρεις και τέσσερις μαζί,
