Page 91 - mag_73
P. 91

της Κατερίνας Παναγιωτοπούλου











               Δεν ήταν ούτε ζωντανός ούτε νεκρός. Ανάπνεε σ’ ένα ενδιάμεσο


               στάδιο και όσοι βρίσκονταν γύρω του –οι περισσότεροι

               δηλαδή, γιατί οι υπόλοιποι δεν είχαν άποψη– πίστευαν ότι δεν


               μπορούσε να έχει αντίληψη της πραγματικότητας και, φυσικά,


               ούτε της κατάστασής του.








               Η πραγματικότητα έχει πολλές άκρες: τη δική σου,                   ται διφορούμενα ανεπιεικής,
               του άλλου, του καθενός, των πολλών, τέλος πά-                      καταλήγει  σε  κλιμακούμενα

               ντων, πίσω από κάθε εφικτή εξέλιξη μιας σκέψης                     ολισθαίνουσα.

               κρύβεται μία «εν δυνάμει πραγματικότητα». Αρκεί                    Η άγνωστη πορεία προς το
               να μην αφήνει εκκρεμότητες γιατί τότε είναι μια                    επέκεινα συγκεντρώνει το

               «εκκρεμής πραγματικότητα», δηλαδή στην ουσία                       ενδιαφέρον των ανθρώπων                       91

               μία «μη πραγματικότητα», η οποία επειδή διαθέτει                   τόσο όσο και η συνέχεια από
               αρκετές προϋποθέσεις να γίνει εφικτή είναι μια εν                  εκεί και πέρα. Ίσως, επειδή

               δυνάμει (εκκρεμής) πραγματικότητα.                                 το διάστημα της πορείας μέ-

               Σε κανέναν δεν αρέσουν οι εκκρεμότητες. Ούτε σ’                    χρι την πύλη, λόγω της πι-
               εκείνους τους ανθρώπους άρεσε η σημαντική εκ-                      θανότητας  αναστροφής  τής

               κρεμότητα, που βίωναν. Τούς είχε επιβληθεί, ανα-                   κατεύθυνσής της, μπορεί να
               στάτωσε τη ζωή τους κι έπρεπε να την αντέξουν,                     εκληφθεί φαινομενικά ως

               χωρίς να είναι αμιγώς δική τους, παρότι αφορούσε                   ελεγχόμενο. Γι’ αυτό ελκύ-

               τον άνθρωπό τους. Ένας παρατηρητής αποστασιο-                      ει το ενδιαφέρον σχετικών
               ποιημένος συναισθηματικά, χωρίς ίχνος περιέρ-                      και άσχετων. Επειδή θεω-

               γειας για την κατάσταση αλλά με καθαρά ερευνη-                     ρείται –και ίσως να είναι– η
               τικό ενδιαφέρον για την εξέλιξή της, θα μπορούσε                   μόνη περίοδος να ελπίσεις

               να πει με βεβαιότητα ότι εκείνο που έχει ουσια-                    σε κάποια πληροφορία για

               στική σημασία είναι η πραγματικότητα του πάσχο-                    την αναπότρεπτη πλευρά τού
               ντος. Δηλαδή, πως βιώνει ο ίδιος ο ταξιδευτής το                   «ανεξύπνητου».

               διάστημα της αναμονής του στο μεταβατικό στάδιο

               από το «εν ζωή» στο «εν τάφω». Καθόσον, αυτή η                                      *
               ίδια η αναμονή για τους οικείους του είναι αυξη-                   Αυτός ο άνθρωπος, που δεν

               τικά ανεπιθύμητη και, αφού η ίδια συμπεριφέρε-                     ήταν ούτε ζωντανός ούτε
   86   87   88   89   90   91   92   93   94   95   96