Page 88 - mag_73
P. 88

μΙκΡεΣ ΙΣΤΟΡΙεΣ

                             το λάδι


                       του Παντελή




               Ο χειμώνας κατεβάζει το σκοτάδι                       τησε ακόμη κι όταν ο προϊστάμε-

               της νύχτας νωρίς. Τα φώτα του                         νος του αρνιόταν πια αυτή την πα-
               δήμου πλημμυρίζουν με ώχρα την                        ροχή. «Άσε μας ρε Παντελή! Με

               αιθαλομίχλη. Ο κλητήρας κλείνει                       τα γράσα σου θα ασχολούμαστε

               τα ρολά του Γενικού Λογιστηρίου                       τώρα; Εδώ ο κόσμος χάνεται. Δεν
               του Κράτους. Κάνει θόρυβο αυτό                        υπάρχει σάλιο», έλεγε τελευταία

               το κλείσιμο. Ένα συρτό στην αρχή                      ο Βούδης. Υπήρχε, βέβαια, αλλά

               κι  απότομο  στο  τέλος  ουρλιαχτό                    ό,τι είχε απομείνει το κρατούσε ο
               από σίδερα που τρίβονται μεταξύ                       προϊστάμενος για να διευκολύνει

               τους. Τα ’χει γρασάρει ο κλητήρας                     τα δικά του και μόνο ξεγλιστρήμα-

               αρκετές φορές. Έχει προσπαθή-                         τα μέσα στο σύστημα και το φυ-
               σει, δηλαδή, μα αυτά ουρλιάζουν                       λούσε καλά. Ο Παντελής έμαθε

               διαρκώς. Ματαιοπονεί. Το ’χει                         απ’ τον Κυπριάδη, πως ο Αρνάκης

               σκεφτεί. «Τι νόημα έχει να πα-                        έκλεισε το μαγαζί του, αυτός δεν
   88          λεύει για κάτι που επιμένει να μη                     θα έπαιρνε ποτέ τα χρωστούμενα,

               διορθώνεται;» «Θέλω λεφτά για                         ενώ τον Βούδη τον περίμενε ένα

               γράσο. Τα ρολά κόλλησαν πάλι»,                        ωραιότατο εξοχικό στην Χαλκιδι-
               συνήθιζε να λέει στον προϊστάμε-                      κή, με την αρχή της σύνταξής του.

               νό του. «Πάλι, Παντελή; Εντάξει,                      «Αλλά αυτά είναι οικονομικά ζη-

               πήγαινε στον Αρνάκη να πάρεις.                        τήματα και μπράβο έπαιρναν όλοι
               Απ’ τον Βούδη θα πεις, ξέρεις.                        όσοι τα κατάφερναν, κρίμα στον

               Έχουμε ανοιχτούς  λογαριασμούς                        Αρνάκη», σκεφτόταν ο Παντελής,

               εκεί», συνήθιζε ν’ απαντάει ο προ-                    «μα με το γρασάρισμα τι θα γινό-
               ϊστάμενος. Καμιά φορά άλλαζε το                       ταν;» «Παράτα τα Παντελή. Εκτός

               μαγαζί προμήθειας του γράσου,                         αν φέρεις λάδι δικό σου. Ένα

               ανάλογα με το πού δημιουργούσε                        καλό λάδωμα κάνει τα πάντα να
               ανοιχτούς λογαριασμούς ο Βού-                         λειτουργούν», του είπε ο Κυπριά-

               δης. «Κοίτα, μην πας στον Αρνάκη                      δης. «Δικό μου; Το λάδι κοστίζει»,

               αυτή τη φορά. Θα πας στον Κυ-                         μονολόγησε ο Παντελής. «Ε! Αν
               πριάδη, Θουκυδίδου γωνία. Απ’                         θέλεις να λειτουργήσει το σύστη-

               τον Κώστα θα πεις κι όλα εντάξει.»                    μα, αυτό θα κάνεις. Αλλιώς, άστα.

               Ο Παντελής πήγαινε κι επέμενε να                      Έτσι είναι τα πράγματα», του είπε
               γρασάρει τα ρολά. Δεν τα παρά-                        ο Κυπριάδης και του χτύπησε τον
   83   84   85   86   87   88   89   90   91   92   93