Page 38 - mag_73
P. 38
ΑΣ φΙΛΟΣΟφΗΣΟΥμε…
Ο ΠΑρμενίδης
ΛίγΑ βίΟγρΑφίκΑ
Ο Παρμενίδης ήταν Ελεάτης και δεν συνέβη ποτέ αυτή η συνάντηση
μάλλον πρόκειται για τον πρώτο και πρόκειται για μυθοπλασία του
από τους μεγάλους φιλοσόφους Πλάτωνα, είναι μια σαφής ένδειξη
της αρχαιότητας που προέρχεται για την αντίληψη που είχαν οι μετα-
από τη Δύση, από την κάτω Ιταλία, γενέστεροι για τη σχέση Παρμενί-
τη Μεγάλη Ελλάδα, όπως λέγεται. δη και Ζήνωνα.
Και για τον Πυθαγόρα είδαμε ότι Ο Ελεάτης Παρμενίδης χρησιμο-
εκεί έδρασε και δημιούργησε σχο- ποίησε ποιητικό λόγο, ακολουθώ-
λή, όμως αφού κατέφυγε ως μέτοι- ντας την ομηρική παράδοση, για
κος από τη Σάμο. Δεν ήταν δηλαδή να εκφράσει τις απόψεις του. Ανα-
38
αυτόχθονας. Για τον Παρμενίδη φέραμε σε προηγούμενο σημείωμα
διαθέτουμε αρκετά στοιχεία που ότι, καθώς η φιλοσοφία δεν είχε
μας δείχνουν ότι δίδασκε, δηλαδή ακόμα διαμορφώσει μια δική της
ότι είχε μαθητές, όπως ο Πυθαγό- γλώσσα μέχρι τις αρχές του 5ου
ρας. Δεν είναι βέβαιο ότι δημιούρ- π.Χ αιώνα, οι στοχαστές κατέφευ-
γησε και κάποια σχολή, παρόλο γαν στην προηγούμενη εκφραστική
που πολλοί μελετητές αναφέρονται παράδοση, δηλαδή στην ποιητική
στην «ελεατική σχολή», εννοώντας – ομηρική ή στην ελλειπτική και δι-
κυρίως τους άμεσους συνεχιστές φορούμενη του μαντείου των Δελ-
της σκέψης του, τον Ζήνωνα και φών. Από τον Παρμενίδη λοιπόν
τον Μέλισσο. διασώζεται ένα ποίημα - και μάλι-
Για τον Ζήνωνα είναι βέβαιο ότι στα σε δακτυλικό εξάμετρο κατά
άκουσε και επηρεάστηκε από τον το πρότυπο των ομηρικών επών -
Παρμενίδη. Ο Πλάτωνας, στον με το οποίο εκφράζει τους στοχα-
ομώνυμο διάλογό του, Παρμενί- σμούς του. Είναι ένα δύσκολο ποί-
δης, παρουσιάζει να έρχονται στην ημα και γι` αυτό υπάρχουν άπειροι
Αθήνα και να συζητάνε, ο ηλικιω- σχολιασμοί του στην ιστορία των
μένος Παρμενίδης και ο νεαρός ερμηνειών της αρχαίας ελληνικής
Ζήνωνας με τον ακόμη νεότερο φιλοσοφίας. Ας επιχειρήσουμε και
Σωκράτη για «το Ον» και για τη εμείς να το προσεγγίσουμε.
«θεωρία των Ιδεών». Ακόμη και αν
