Page 91 - mag_75

ΦΩΤΕιΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΦΕΓΓΑΡι ΣΤΑ ΒΑΘιΑ
ΕιΚΟΝΟΓΡΑΦΟΣ: ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ ΜΑΡιΑΝΝΑ
EΛΛΗΝΟΕΚδΟΤιΚΗ
Το ολόγιομο φεγγάρι λάμπει στον ουρανό και φωτίζει τα
πρόσωπα των ανθρώπων του παραθαλάσσιου χωριού.

Ξαφνικά, το φεγγάρι χάνεται! Ένα μικρό αγόρι
αποφασίζει να το αναζητήσει. Μια ανάσα, μια βουτιά...,
κι ένας άγνωστος κόσμος απλώνεται μπροστά του.

Εκεί βρίσκει το φεγγάρι. Παγιδευμένο σ' έναν σωρό
σκουπίδια. Η φύση κινδυνεύει! Θα καταφέρει το μικρό

αγόρι να σώσει το φεγγάρι; Ένα αγόρι χωρίς όνομα
κι ένα ολόγιομο φεγγάρι ανταμώνουν σε μια ιστορία
για τη σημασία της προστασίας του θαλάσσιου

περιβάλλοντος.

ΓιΩΤΑ ΑΛΕξΑΝδΡΟΥ 91 91

ΟΤΑΝ ΠΑιΖΑΜΕ ΓιΑ ΤΗ ΝιΚΗ,
ΚΑΡΑΓΚιΟΖΗ ΜΟΥ
ΕιΚΟΝΟΓΡΑΦΟΣ: ΑΧιΛΛΕΑΣ ΡΑΖΗΣ
EΛΛΗΝΟΕΚδΟΤιΚΗ
«Διαβατάρικες σκιές στο σεντόνι της ζωής είμαστε.»

έλεγε συχνά ο πατέρας. «Ας πορευόμαστε με γέλιο
και τραγούδι. Κι όποτε σκοτεινιάζει ολότελα, χορό
θα στήνουμε με το σκοτάδι. Αβάντι, μαέστρο!»

φώναζε γελώντας κι άρπαζε την αγαπημένη του
φιγούρα… Γινόμουν δώδεκα εκείνη τη μέρα του
Οκτώβρη που το σεντόνι όλων μας γέμισε ξαφνικά

σκιές άγνωστες κι απειλητικές. Είναι ακόμα
νύχτα όταν οι σειρήνες κλέβουν τον ύπνο μας…
«Ξυπνήστε, Κολλητηράκια μου, έχουμε πόλεμο.»

Κάπου στην Αθήνα, τον Οκτώβρη του 1940,
ένα αγόρι συναντά την Ιστορία και πορεύεται μαζί

της…

Προλογίζει η συγγραφέας Αγγελική Βαρελλά.

Αφηγείται ο καραγκιοζοπαίκτης Άθως Δανέλλης.