Page 55 - mag_75

της Έλενας Καρανικολού

http://missy-merida.blogspot.gr/

Είπε: εδώ δεν χρειάζεται να κλείνω τα μάτια για το

όνειρο... Δεν ξέρω αν κατάλαβε.

Ίσως όλη η σιωπή των βλεμμάτων να έσπασε

εκκωφαντικά σε κύμα ή τα ηλιοβασιλέματα που

συνέλεξε να τρύπησαν την καρδιά της και να χύθηκαν

στην πραγματικότητά της, όμως είχε στα αλήθεια

μείνει πίσω.

Την τραβούσαν με όλη τους τη δύναμη μα εκείνη

τίποτε. Κλειστά μάτια εδώ.

Αναβόσβηνε τις στιγμές.

55
Νωχελικά σε κομμάτια ένωνε λίγο-λίγο την στιγμή που

τα χέρια αγκάλιασαν. Συγχρονισμός το καρδιοχτύπι

σαν κρουστή μελωδία μέσα σε άγρυπνες νύχτες στην

άμμο. Η μουσική των ανθρώπων χόρευε πάνω από τα

πεφταστέρια και εκείνη ένιωθε να φυτρώνουν φτερά

στα παιδιά και μύριζε τα χρώματα τόσο δυνατά που

ζωγράφιζε ο νους φιλιά και αγγίγματα. Είναι αλήθεια

η πρώτη της φορά που κοίταζε τόσο βαθειά. Πρώτη

φορά ξάπλωνε στο πορτοκαλί κι έπειτα βουτιά στο

βαθύ σκοτάδι, πάνω στα αστέρια ξαπλωμένη με ανοιχτά

μάτια. Η καρδιά δεν ρωτάει πότε και τα μάτια δεν

ξεχνούν. Και στο ορκίζομαι σε κρατώ μέσα μου σαν

ηλιοβασίλεμα.