Page 56 - mag_76
P. 56
Το ΑλφΑΒήΤΑΡΙ Τής ζωής
Α(λφα) όπως
άγχος
χουν ή σαν να είναι κάτι «φυσιολογικό». Στο σημείο αυτό θέλει λίγη προσοχή. Δεν
Μπαίνουμε σε έναν αγώνα να επιβλη- λέω να μην έχουμε προσδοκίες ή να μη
θούμε στην κατάσταση, χωρίς να ομο- θέλουμε να καταφέρνουμε όλο και κα-
λογήσουμε ότι αυτή είναι μία κατάσταση λύτερα το καθετί. Αντιθέτως! Αυτό που
που μας δυσκολεύει. θέλω να πω είναι ότι συχνά οι προσδο-
Ας τολμήσουμε να πούμε στον εαυτό κίες είναι-γίνονται εξωπραγματικές. Αντί
μας «αυτό με αγχώνει και το γεγονός το να ζυγίζουμε τους παράγοντες, απλά,
ότι θέλω να το κάνω σωστά και να είμαι αποσιωπούμε κάποιους από αυτούς εις
αποδοτική αλλά δεν ξέρω πώς, με αγ- βάρος μας, με αποτέλεσμα να οδηγού-
χώνει πιο πολύ». Αν κοιτάξουμε στο βά- μαστε σε αποτυχίες.
θος, το άγχος είναι ένας φόβος ότι κάτι Για παράδειγμα, αν η προσδοκία μου
δεν πάει καλά, ότι δεν τα καταφέρνου- είναι να ξυπνάω στις 6:00 το πρωί, να
με καλά και μετά έρχεται το τι συνέπει- ετοιμάζω τα παιδιά μου, να πηγαίνω στη
ες αυτό θα φέρει. Όμως αρχικά, είναι το δουλειά ως το απόγευμα, μετά να τρέ-
δικό μας «δεν τα καταφέρνω» που προ- χω σε εξωσχολικές δραστηριότητες, να
ηγείται όλων. τα κοιμίζω και μέχρι τη 1:00 να κάνω τις
56 Εδώ, φτάνουμε στον πυρήνα, ίσως, του δουλειές του σπιτιού, απλά πολύ γρή-
όλου θέματος: στην προσδοκία. Όλοι γορα θα πάθω υπερκόπωση! Το σώμα
μας έχουμε πολλές προσδοκίες από τον χρειάζεται και ύπνο και ξεκούραση και
εαυτό μας. Έχουμε ψηλά τον πήχη, πολ- αν αυτό δεν το συνυπολογίσω, με μαθη-
λές απαιτήσεις που αναμένουμε να εκ- ματική ακρίβεια θα καταρρεύσω… τόσο
πληρώσουμε άψογα και ταυτόχρονα και από τη σωματική κούραση όσο και από
κρίνουμε τον εαυτό μας αυστηρά βάσει την ψυχολογική πίεση.
αυτών. Πόσο εφικτό είναι αυτό; Πόσο Θα μου πείτε, η ζωή έχει απαιτήσεις και
ρεαλιστικό; Ή αλλιώς: πόσο σαδιστές γι- ευθύνες. Ναι, έτσι είναι! Όμως κι εμείς
νόμαστε με τους εαυτούς μας; μπορούμε και πρέπει να βάζουμε προ-
Σίγουρα υπάρχουν «φωνές» που λένε τι τεραιότητες. Τι είναι πιο σημαντικό για
πρέπει, τι θα έπρεπε και τι όχι. Υπάρχουν εμάς αυτή τη στιγμή; Αν έχουμε παιδιά, τι
άνθρωποι που μιλάνε για «κατορθώμα- είναι πιο σημαντικό να τους προσφέρου-
τα» άλλων ή βλέπουμε άλλους (έτσι θε- με; Ας μην ξεχνάμε πως ό,τι κι αν συμ-
ωρούμε τουλάχιστον) να κάνουν τα ακα- βαίνει, αν δεν φροντίζουμε να είμαστε
τόρθωτα αφικτά. Ακόμα κι αν είναι έτσι, καλά και υγιείς, αν δεν φροντίζουμε τον
η εικόνα που έχουμε ή μας δίνεται είναι εαυτό μας, τίποτα από όσα καταπιανό-
αποσπασματική. Είναι ένα φαίνεσθαι μαστε δε θα μπορέσει να γίνει. Τι μπορεί
από το οποίο λείπουν, δηλαδή δε γνω- να προσφέρει ένας άνθρωπος που έχει
ρίζουμε, το σύνολο των ποιοτικών πα- εξουθενώσει τον εαυτό του ψυχικά και
ραγόντων και συνθηκών που φέρνουν σωματικά;
αυτό το αποτέλεσμα. Ένας γονέας, λίγο ως πολύ, είναι πηγή
