Page 59 - mag_76
P. 59

της Μαριάννας Κουμαριανού











               Κι αφού γίνει αυτό, να γυρίσω ξανά στο                αυτό που κάνω, τον χρόνο που αφιερώ-

               πρώτο βήμα, στην αποδοχή και ανα-                     νω με καλή διάθεση και όρεξη. Κάνοντάς
               γνώριση. Όμως αυτή τη φορά όχι στην                   το μου δίνει ευχαρίστηση και ικανοποί-
               αποδοχή της κατάστασης αλλά του εαυ-                  ηση! Έτσι, αρχίζω να γεμίζω ενέργεια,
               τού. Μπορώ να αποδεχτώ τον εαυτό μου                  πράγμα που μου δίνει την όρεξη να κα-
               κάνοντας λιγότερα; Μπορώ να αποδε-                    ταπιαστώ με το επόμενο και μετά με το

               χτώ τον εαυτό μου να μην είναι τέλειος,               επόμενο και το επόμενο… Και τελικά να
               να μην καταπιένεται με τα πάντα αλλά με
               αυτά που έχει θέσει ως σημαντικά για                  γίνονται τόσα πολλά και το αίσθημα ανε-

               την περίοδο αυτή;                                     πάρκειας ή μετριότητας ή ανημπόριας
                                                                     μετριάζει και μειώνεται τόσο πολύ που
               παρόλο που αυτό μπορεί να ακούγεται                   απορώ με το άγχος  που κάποτε είχα!
               σαν μια στάση που επαναπαύομαι στο
               μέτριο, στην πραγματικότητα δεν είναι                 οι περισότεροι έχουμε την τάση να θέ-
               έτσι! Το να θέτω προτεραιότητες και να                λουμε να ελέγχουμε τα πάντα και τους

               αποδέχομαι ότι  «τώρα θα αφιερώσω                     πάντες γύρω μας. Να θέλουμε να γίνο-
               τον χρόνο μου και θα δώσω τον καλύ-                   νται όλα με τον τρόπο που θέλουμε εμείς,
               τερο εαυτό μου σε…», αυτομάτως φέρ-                   τη στιγμή που θέλουμε εμείς. Αυτό είναι                    59
               νει μια πρώτη ηρεμία! Με την παραδοχή                 μια μεγάλη παγίδα που μπορεί να φέρει

               αυτή, απλά καθαρίζουμε το μυαλό και τη                πολύ δυσάρεστα ή και επώδυνα απο-
               σκέψη και συγκεντρωνόμαστε στο εξής                   τελέσματα, τόσο σε εμάς όσο και στους
               ένα.
                                                                     ανθρώπους γύρω μας.
               Αυτό με τη σειρά φέρνει μια σειρά από
                     «αντιδράσεις»! Αφού συγκεντρώ-                  η ζωή με έχει μάθει – μου έχει (απο)δεί-

                           νομαι στο εξής ένα, το κάνω               ξει ότι στις σχέσεις με τους ανθρώπους
                                πιο αποδοτικά ή/και πιο              είναι πολύ καλύτερο και αποτελεσματικό
                                      γρήγορα, άρα αρχίζω            να βλέπουμε και να αναγνωρίζουμε τις

                                         να το ευχαριστιέ-           καταστάσεις και να μπαίνουμε σε αυτές
                                             μαι. Από κάτι           με αυτό που αποδεικνύεται (όχι που θε-
                                                 τεχνικό      ή      ωρούμε) ως ανάγκη, παρά να θέλουμε
                                                 διαδικαστι-         να τις ορίσουμε με τον τρόπο που μας

                                                 κό,  αρχίζω         αρέσει ή πιστεύουμε εκείνη τη στιγμή.
                                                να εμποτίζω          Και αυτό το τελευταίο είναι, όχι μόνο

                                                                     αποτελεσματικό, αλλά ανακουφιστικό
                                                                     και παράγοντας που αφαιρεί το άγχος

                                                                     και φέρνει ηρεμία!
   54   55   56   57   58   59   60   61   62   63   64