Page 69 - magazine_85

του Κωστή A. Μακρή

- Ένας δράκος -αγαθός ή κτήνος, δεν ξέρω-, κρύβεται μέσα μου και πολλές

φορές με τσιγκλάει να διακωμωδήσω τα πιο σοβαρά και ευαίσθητα θέματα, να

κράξω τους πάντες και τα πάντα, να εκραγώ και να ξεράσω μιαν ασυγκράτητη
και καταστροφική λάβα αγένειας, προσβολών και αχαλίνωτης βίας στους πλη-

σίον μου. Με νύχια και με δόντια κρατιέμαι να μην ανοίξω το κλουβί στον δράκο

αυτόν, όσο κι αν αυτό με ζορίζει. Είναι στιγμές που νομίζω ότι θα σκάσω, ειδικά

όταν αντιμετωπίζω καταστάσεις καθημερινής πηχτής αντικοινωνικής βλακεί-
ας. Κατά τη γνώμη μου βλακείας δηλαδή. Κι όμως... Σφίγγω με τα δόντια το

λάστιχο της ευπρέπειας, νομίζοντας ότι έτσι προστατεύω τα δόντια μου από τα

ντιρέκτ που τρώω στη μούρη, όπως οι πυγμάχοι. Πυγμάχος όμως δεν είμαι. Κι

αναρωτιέμαι... Υπάρχει περίπτωση να γίνω καλός; Ή, έστω, καλύτερος;
- Να σου πω... Καλός για ποιον; Δεν ξέρω αν θα σου κάνει καλό, αλλά εμένα δεν

με ενοχλεί αν περιστασιακά ανοίγεις το κλουβί, σ’ αυτόν τον «δράκο», όπως τον

λες. Νομίζω ότι η ελεγχόμενη απελευθέρωση της εσώτερης επιθυμίας μπορεί
να σε απελευθερώσει από την ένταση που σου προκαλεί η καταστολή της. Με

μέτρο βέβαια και με αυτοσυγκράτηση… 69

- Α, έτσι; Να αμολήσω τον δράκο ελεύθερο δηλαδή; Χα χα χα! Περιστασιακά
και ελεγχόμενα! Με «μέτρο» και «αυτοσυγκράτηση»! Χα χα χα! Έξοχα, φίλε μου!

- Γιατί γελάς; Με κοροϊδεύεις;

- Μα έχεις δει τη μούρη σου όταν λες τέτοιες βαθυστόχαστες ανοησίες; Έχεις

δει πώς ντύνεσαι για να δείχνεις καθωσπρέπει ενώ βρίζεις ασύστολα από
μέσα σου εκείνους με τους οποίους διαφωνείς; Ακούς αυτά που λες; Έχεις

επίγνωση πόσους και ποιους ανέχεσαι για το χρήμα, από φόβο ή επειδή έτσι

σε μεγαλώσανε; Συνειδητοποιείς πόσο τρέμεις το κτήνος που κρύβεται μέσα

στον κάθε άνθρωπο που συναναστρέφεσαι, όπως και σε σένα, και βάζεις τη
μουτσούνα της ευπρέπειας μπροστά στον καθένα, ακόμα κι αν θα ήθελες να

του σπάσεις το κεφάλι ή να του φας τα άντερα; Πόσες φορές σου έχει περάσει

απ’ το μυαλό να αποκεφαλίσεις έναν, κατά τη γνώμη σου, εχθρό της κοινω-
νίας ή των ιδεών σου; Έναν αποκεφαλιστή, ας πούμε, δεν θα ήθελες να τον

αποκεφαλίσεις εσύ ο ίδιος; Ή να τον στείλεις, δι’ αντιπροσώπου βεβαίως, στην

καρμανιόλα! Διπρόσωπε υποκρίταρε!
- Άει χάσου, ρε βλάκα! Ηλίθιε! Παρανοϊκέ!

- Στον καθρέφτη σου να τα πεις αυτά!