Page 28 - magazine_85
P. 28

ΑΣ φΙΛοΣοφήΣουμε…












































               Αυτό δείχνουν όλοι οι πρώιμοι πλα-                    δεν ξέρει τίποτα, ότι ποτέ δεν προτεί-
               τωνικοί διάλογοι, αυτό ταιριάζει με                   νει μια θετική γνώμη για τα πράγμα-
   28          την  εικόνα  του  Σωκράτη,  ο  οποίος                 τα, απλώς έχει το ταλέντο και τη δυ-

               περιφέρεται στο κέντρο της Αθήνας,                    νατότητα να απορρίπτει βεβαιότητες.

               στα συμπόσια, μιλάει με τον οποιοδή-                  Ταιριάζει λοιπόν με τη γενική εικόνα
               ποτε και του ανατρέπει τις αντιλήψεις.                του Σωκράτη ότι αυτή είναι η φιλοσο-
               Στην Απολογία του θα πει ότι «εσείς                   φία που τον εκπροσωπεί και όχι μια

               με καταδικάζετε, επειδή σας έχω ενο-                  φιλοσοφία τύπου Παρμενίδη ή Δημό-
               χλήσει, διότι είμαι σαν μια αλογόμυγα                 κριτου. Τον εκπροσωπεί η φιλοσοφία

               που προσπαθεί να σας ξυπνήσει ενώ                     που γίνεται μέσα στην πόλη, που γί-
               εσείς κοιμάστε». Ταιριάζει δηλαδή με                  νεται με ζωντανούς ανθρώπους, που
               την εικόνα ενός Σωκράτη «αντιλο-                      γίνεται προφορικά και έχει μια συγκε-

               γικού». Σε ό,τι ο άλλος εκφράζει ως                   κριμένη μέθοδο: ένας ρωτάει, ένας
               βεβαιότητα, ο Σωκράτης έχει να αντι-                  κρίνει. Έτσι, αυτό που προκύπτει από
               τείνει μια ερώτηση, μια απορία που                    τους  πλατωνικούς  διαλόγους  είναι

               καταλήγει στην απόρριψη των ισχυρι-                   ότι υπάρχει μια πρόοδος από τον ένα
               σμών του άλλου.                                       ορισμό στον επόμενο. Δεν είναι της
               Αυτό ταιριάζει επίσης με το παρά-                     ίδιας τάξης η αρχή του διαλόγου με το
               δοξο «ἕν οἶδα, ὅτι οὐδέν οἶδα»                        τέλος του. Λύση μπορεί να μην υπάρ-

               («ένα γνωρίζω ότι δεν γνωρίζω τίπο-                   χει, αλλά πρόοδος, με την έννοια της

               τα»). Ο Σωκράτης, δηλαδή, που κατα-                   απομάκρυνσης από το λάθος, υπάρ-
               τροπώνει τους πάντες στην κουβέντα,                   χει οπωσδήποτε σε έναν πλατωνικό
               διατείνεται ταυτοχρόνως ότι ο ίδιος                   διάλογο.
   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32   33