Page 84 - mag_103
P. 84
ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Απομόνωση.
Κι έπειτα ούτε η άλλη την χαιρέτησε. ρισε μοσχοβολάει ο τόπος. Σου ‘φερα
και φλαμούρι και τσάι του βουνού.» Η
Πράσινο. Πέρασαν όλοι απέναντι. Στην γυναίκα έλεγε, έλεγε ...την ορμήνευε
ίδια κατεύθυνση, σχεδόν με το ίδιο πώς να φτιάξει ροφήματα, σε ποια φα-
βήμα σαν κουρντισμένοι.
γητά να βάλει κάθε βότανο... Η Φανή
Ο θόρυβος της Λαϊκής, οι φωνές που άφηνε τη φωνή της, να την χαϊδεύει. Η
διαλαλούσαν τα εμπορεύματα την έβα- γυναίκα μιλούσε μόνο σ’ αυτήν. Ήθε-
λαν σ’ ένα κόσμο οικείο. Μόνο που λε ν’ απλώσει το χέρι να την χαϊδέψει.
σήμερα, τις φάνηκαν απρόσωπες, τυ- Ήθελε να ρωτήσει το όνομά της, να την
πικές... Ανθρώπινες φωνές που απευ- καλέσει να πιούν μαζί ένα ρόφημα...
θύνονταν σε όλους. Η Φανή είχε ανάγκη Μαζί, μιλώντας ή μια στην άλλη. Μαζί!
να ακούσει κάτι που είχε προορισμό Κρατήθηκε. Πήρε τα ματσάκια με τα
μόνο εκείνη. «Τι έπαθα;»συλλογιζόταν. βότανα, την κοίταξε στα μάτια, φώνα-
Πάντα έτσι ήταν εδώ. «Τι μου συμβαί- ξε ένα ευχαριστώ από την καρδιά της
νει;» και πήρε το δρόμο του γυρισμού για το
84 Σταμάτησε να διαλέξει φράουλες. Το σπίτι.
κόκκινο χρώμα τους σκόρπαγε ζωντά- Δεν είχε ψωνίσει τίποτε άλλο από όσα
νια, φώναζε πως πέρασε ο Χειμώνας. είχε σημειώσει στο χαρτάκι της. Μύρι-
Κάποιος την έσπρωξε κι απομακρύν- ζε ένα κλωναράκι θυμάρι και προχω-
θηκε χωρίς να μουρμουρίσει ούτε ρούσε μέσα στο πλήθος.
μια μικρή συγγνώμη. Πήρε τα φρού- Οι πολυκατοικίες την πλάκωναν. Κου-
τα, πλήρωσε κι έφυγε γρήγορα προς τιά, στοιχισμένα στη σειρά, μικρά τε-
τον πάγκο με τα αρωματικά φυτά. Η τράγωνα παράθυρα κι ένας κόσμος
ηλικιωμένη κυρία την αναγνώρισε. ανώνυμος να τρέχει. Μύριζε το θυμά-
«Έλα, της φώναξε, σου’ χω φέρει την ρι κι έπαιρνε θάρρος. « Δηλαδή, πα-
καλύτερη ρίγανη και θυμάρι. Να, μύ- λιά ήταν καλύτερα; ρώτησε μια φωνή
μέσα της. Τότε που οι άνθρωποι ζού-
σαν σε αυλές, και ήξεραν ακόμα και
τι βρακί φοράς, ήταν καλύτερα;». «ή...
τότε που έβγαζαν στο πεζοδρόμιο τις
καρέκλες κι έπλεκαν μαζί ήταν καλύ-
τερα; Δεν κουτσομπόλευαν; Δεν φόρα-
γαν ταμπέλες στους γείτονες και στους
περαστικούς;»
«Πάψε να με ρωτάς αν ήταν καλύτερα»,
