Page 57 - mag_100

της Χριστίνας Πομόνη

Μια αγκαλιά δρόμος κι ένα τσιγάρο Τα μήπως και τα γιατί μας.
παρέα στα δύσκολα. Τα αν και τα ίσως μας.

Δυο λέξεις στο τηλέφωνο κι ένα χα- Οι ανασφάλειες και τα άγχη μας.
μόγελο που καταργεί τις αποστάσεις. Και ξανά τα γέλια μας.

Πάντοτε εκεί μα πρώτα εδώ. Πάντα τα γέλια μας.

Για όλα. Οι άλλοι, εμείς, τα αν και τα δήθεν.

Σε όλα σου. Και ξανά τα γέλια μας.

Για όλα σου. Ο έρωτας.
Ακόμα και γι’ αυτά που δε γνωρίζεις. Τα σώματα.

Ακόμα και γι’ αυτά που δεν φαντάζε- Η απόσταση.

σαι. Τα φιλιά μας.

Το εδώ και το αβέβαιο παρακάτω
Και δίνω μάχες, και αντέχω, και μας.

αντέχουμε, και πάλι από την αρχή.
Και όλα μοιάζουν εύκολα κι ας μην Τίποτα δεν είναι στρωμένο. 57

είναι. Τίποτα δεν είναι εύκολο.

Και όλα γίνονται αφόρητα όταν χάνε- Όλα δύσκολα και ανάποδα.
σαι, όταν κρατιέσαι μακριά μου επει- Μα εσύ, χαμογελάς. Κι ας φοβάσαι.
δή φοβάσαι να με ζήσεις. Χαμογέλα μου κι ας φοβάσαι.

Και όλα αλλάζουν όταν παραγγέλνεις

χαμόγελα και φωτίζει ο τόπος. Κανένας δεν γεννήθηκε έτοιμος.
Και γίνονται τα γέλια μας αντίλαλος Κι εγώ φοβάμαι, αλλά τολμάω.

και χτύπος πάνω στο τραπέζι για να Κι εγώ φοβάμαι, αλλά θέλω.
τρομάξουν οι λυγμοί. Κι εγώ φοβάμαι, αλλά δεν μπορώ να
μείνω μακριά.

Δεν θέλω να μείνω μακριά.
Τα γέλια μας.

Οι ατέλειωτες συζητήσεις μας. Φοβάμαι, αλλά περισσότερο χρειά-
ζομαι.
Τα πειράγματα. Χρειάζομαι να ξεδιπλώσω τον έρω-

Τα μάτια σου. τα που κουβαλάς και σε μουδιάζει,

Το φως μας. χρειάζομαι τη φωνή και τα χάδια σου,

Το βούρκωμα. εσένα στο μαζί, εμένα δίπλα σου, τις
Οι πόνοι και οι φωνές μου. αναμνήσεις απ’το μέλλον, τα μικρά,

Τα λάθη μας. δικά μας πράγματα.