Page 60 - magazine_84
P. 60
Το ΑΛφΑΒήΤΑΡΙ ΤήΣ ζωήΣ
Σ(ίγμα)
όπως συμφωνία
Στενεύουν κι άλλο τα πράγματα. Κι όταν Μια συμφωνία, όπως είδαμε και στο πα-
κάτι αρχίζει να στενεύει τόσο, μάλλον ράδειγμα της μουσικής, δε σημαίνει να
έρχεται η ώρα να το εξετάσουμε δια- χάνεται ή να μειώνεται ή να υποτιμάται η
φορετικά. Το διαφορετικό εδώ ποιο εί- φωνή κάποιου αλλά όλες μαζί να ακού-
ναι; Τι είναι αυτό που θα φέρει τη σχέση γονται, και μάλιστα καλύτερα και πιο με-
σε συμφωνία, δηλαδή να νιώθουμε ότι λωδικά απ’ ό,τι καθεμία ξεχωριστά!
υπάρχει αρμονία; Όσο κι αν αυτό ακούγεται ιδανικό ή ουτο-
Εδώ, η απάντηση είναι να κοιτάξουμε πικό είναι αληθινό. Σίγουρα όχι εύκολο,
“μέσα” και να βρούμε πρώτα την εσω- αλλά μπορεί να συμβεί. Να το κάνουμε
τερική αρμονία: τι είναι αυτό που χρειά- να συμβεί. Είναι ένας δρόμος που “κοι-
ζομαι; τι είναι αυτό που όταν το φροντίζω τάζουμε” αδιάλειπτα μέσα και έξω – την
και το καλύπτω ως ανάγκη του εαυτού ανάγκη που γεννιέται από μέσα και αυτό
μου, με κάνε να νιώθω ηρεμία, ότι οι δυ- που έρχεται ως ανάγκη από έξω.
νάμεις μέσα μου ισορροπούν; Η ανάγκη για ισορροπία με τον άλλο (θα
Αυτό είναι κάτι που μόνο εγώ με τον εαυ- μπορούσαμε να την πούμε και τραμπά-
60
τό μου μπορώ να ανακαλύψω. Οποιοδή- λα) ξεκινάει πρώτα από μια δική μας
ποτε άλλο εξωτερικό σημείο αναφοράς αδιάκοπη προσπάθεια για ισορροπία. Κι
φέρνει κάτι σαν “παγίδευση”. Κάτι σαν όταν το μέσα ισορροπεί, τότε πολύ πιο
αυτό που περιγράψαμε παραπάνω, μια εύκολα αναδύεται αυτό που είναι ανα-
αίσθηση ότι κάνω έκπτωση στις ανάγκες γκαίο ώστε δύο άνθρωποι να έρθουν
μου, ότι χάνω κάποια ισορροπία. σε συμφωνία. Έχουν μάθει να ακού-
Έτσι οδηγούμαστε στο να αναζητήσουμε νε καθένας τη φωνή του, άρα μπορούν
ποιες είναι οι βαθιές ανάγκες μας. Όχι ακούσουν τη φωνή και την ανάγκη του
τόσο οι υλικές αλλά οι ψυχικές και πνευ- άλλου και να φέρουν αρμονία. Εδώ, μου
ματικές. Τι είναι αυτό που μπορεί να μας έρχονται εικόνες από τον χορό, όπου κα-
δώσει μια αίσθηση ολοκλήρωσης, πλη- θένας έχει τη δική του χορογραφία αλλά
ρότητας, αρμονίας; και οι δύο μαζί κάνουν ένα σύνολο.
Όταν μπορέσουμε να απαντήσουμε σε Στο σημείο αυτό, μου έρχεται μία ακόμα
αυτά τα ερωτήματα όντας σε μια μοναχι- λέξη: η κατανόηση. Τι άλλο θα μπορού-
κότητα, όταν μπορέσουμε να ακούσουμε σε να είναι η κατανόηση, παρά μια βαθιά
τη δική μας “φωνή” σαν αρμονία (και όχι συμφωνία δυο ανθρώπων που, πλέον,
σαν παραφωνία) τότε θα έχουμε βρει τον έχουν μάθει να “ακούν”, να αφουγκρά-
τρόπο ώστε να μπορούμε να συμφω- ζονται ο ένας τον άλλο και ως αποτέ-
νούμε και με τους άλλους. λεσμα να είναι η αρμονία. Εκεί, σχεδόν
