Page 55 - magazine_84

«Αυτοί που διαβάζουν έχουν τον κόσμο κι

αυτοί που βλέπουν τηλεόραση τον χάνουν.»

Werner Herzog

άλεΞάνΔρος άΔάμοΠούλος
ΔΩΔεκά κάι ενά ψεμάτά

εκΔοςεις άΓρά άλεΞάνΔρος άΔάμοΠούλος
Τα μικρά μικρά αυτά κομμάτια γραφής, που ψεμάτά Πάλι 55
μοιάζουνε με ξεριζωμένα τεμάχια από κάποιο
μυστηριώδες Σύνολο, μιλάνε αμέσως στις αι- εκΔοςεις άΓρά
σθήσεις μας και στον βαθύτερο εαυτό μας. Εί- Το ύφος των διηγημάτων, αν και είναι φαι-
ναι τρυφερά, γεμάτα συμπόνια για τους ήρωες νομενικά απλό, τελικά είναι πολυδιάστατο και
και τις καταστάσεις. Και η συμπόνια αυτή δίνει πολυσύνθετο. Όλα σου δίνουν την αίσθηση
σε όλα τα κείμενα μια ωριμότητα, αμβλύνο- του πρώτου ψελλίσματος, ενώ στην πραγμα-
ντας έτσι την πίκρα και τον κυνισμό που κρύ- τικότητα έχουνε δουλευτεί με τέτοια τελειό-
βονται από κάτω, μεταμορφώνοντας και την τητα που ενεργούν πάνω στον αναγνώστη,
πίκρα και τον κυνισμό σε θετικά συναισθήματα, μέσα του, σαν μια δαιμόνια μηχανή, αθόρυβη,
σε πράξεις ζωής και όχι αποσύνθεσης. Ίσως η αόρατη και εξεζητημένη. Ο Αλέξανδρος Αδα-
συμπόνια να δίνει τον τόνο σε όλο το βιβλίο, μόπουλος μας μιλάει για την "άλλη μεριά", το
χαρίζοντάς του έτσι αυτή τη νοσταλγική υφή, "από κει και πέρα". Εκεί όπου η επικοινωνία
μια κάποια θλίψη γεμάτη γλύκα και ονειροπό- δεν γίνεται πια με λέξεις, αλλά με κάτι πέρα
ληση, κάτι το παλιό και το ήδη ξεχασμένο, που από τις λέξεις.
έρχεται για μια φευγαλέα στιγμή ν' αγγίξει την
ψυχή μας και να φτερουγίσει πάλι μακριά μας.
Και όλα αυτά γίνονται με απέραντη αγάπη και
τρυφερότητα, διότι ο Αλέξανδρος Αδαμόπου-
λος εσωκλείει μέσα του έναν κόσμο θετικό, θα'
λεγα ευλογημένο, όπου δεν υπάρχει το διαβο-
λικό, υπάρχει μια αγάπη και μια περιέργεια για
τη ζωή, όπου η μεταφυσική γίνεται γήινη και αν-
θρώπινη, κοντινή και προσιτή, χωρίς διφορού-
μενα, όπως μέσα στα δύο θαυμάσια κομμάτια
«Το φασόλι» και «Η ψυχή»