Page 42 - mag_97
P. 42

επικΑιΡοΤήΤΑ


               Τα 10 παράθυρα!







                Πόσο ταυτίζομαι με τα λόγια της κοπέλας, πηγαίνουν στην είσοδο της πο-

                λυκατοικίας που χαζεύω. Θα ανοίξει κάποιο φως τώρα, ίσως στον τέταρ-
                το όροφο ίσως και στον δεύτερο. Περιμένω με υπομονή, τελικά ανοίγει

                το φως στο παράθυρο του τρίτου ορόφου. Δίπλα από το νεαρό ζευγάρι

                μένουν δύο φίλες, δύο φίλες που ανησυχούν και είναι κουρασμένες από

                την ποιότητα ζωής που απολαμβάνουμε την τελευταία διετία. Κάναμε τον

                φόβο μαξιλάρι και κάθε βράδυ ξαπλώνουμε πάνω του μέχρι να μας πά-
                ρει ο ύπνος.



                Στον δεύτερο όροφο ανοίγει το παράθυρο, όχι όμως και το φως, κάποιος
                καπνίζει και κοιτάζει τον δρόμο. Δεν χωράει αμφιβολία μια γυναίκα πε-

                ριμένει κάποιον να γυρίσει. Το τσιγάρο της τελειώνει σιγά-σιγά κι όμως

                εκείνη δεν ανησυχεί ανάβει αμέσως άλλο. Την ξέρω αυτή την κατάσταση

                της  αναμονής,  άλλωστε  κι  εγώ  εδώ  και  20  λεπτά  στην  αναμονή  είμαι.
   42           Είναι αυτά τα μικρά ή μεγάλα χρονικά ακούσια διαλείμματα που συμ-

                βαίνουν μέσα στην μέρα και σε παρασύρουν σε ένα γαϊτανάκι σκέψεων.

                Είναι ο διάλογος που κάνεις με αυτή την φωνή μέσα σου. Η αναμονή λοι-

                πόν, αυτή η «κυρία» που παίζει με τον χρόνο, κάνει τα δευτερόλεπτα να

                μοιάζουν με αιώνες. Ανοίγει και το δίπλα παράθυρο, αυτή τη φορά ένας

                άντρας καπνίζει αργά αργά το τσιγάρο του. Δεν αργούν να πιάσουν την
                κουβέντα. Η κυρία περιμένει τον γιο της να γυρίσει από το φροντιστήριο

                και ο κύριος απολαμβάνει ένα τσιγάρο στο παράθυρο μέχρι να γυρίσει

                η σύζυγος του από την δουλειά της. Εργάζεται στο νοσοκομείο και αυτή

                την εβδομάδα καλύπτει περισσότερες βάρδιες λόγω ασθένειας συναδέλ-
                φων. Νομίζω οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία εργάζονται ακατάπαυστα

                από εκείνο τον Μάρτιο του 2020 που ξέσπασε η πανδημία. Όσο οι δύο γεί-

                τονες καπνίζουν και κάνουν παρέα μια νέα μορφή εμφανίζεται δεξιά στον

                τέταρτο όροφο. Ένας άνδρας, πλησιάζει κι αυτός το παράθυρο, το ανοίγει,

                ανάβει τσιγάρο, κοιτάζει προς τα κάτω. Χαιρετά τους άλλους δύο. «Κοίτα
                πως μας κατάντησε η πανδημία, αντί να βγαίνουμε στην αυλή για τσιγάρο

                και μπύρα, καπνίζουμε με απόσταση από τα παράθυρα.»Το έχουν συνή-

                θειο σκέφτομαι να καπνίζουν στα παράθυρα.
   37   38   39   40   41   42   43   44   45   46   47