Page 46 - mag_97

φυςήΞε ο ΒΑΡΔΑΡής...

AΠΡΙΛΙΟΣ 2012 - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2022

Θυμάμαι!

Πρώτη πράξη, πρώτη έκθεση. Μέχρι τότε δεν είχα τολμήσει. Να βρεθώ

σε κοινή θέα, να μοιραστώ ψήγματα σκέψεων, να κοινωνήσω τις εικόνες

που είχα στο κεφάλι μου. Δόθηκε η ευκαιρία, το εναρκτήριο λάκτισμα,

μέσα από αυτές τις σελίδες. Θυμάμαι... να έχω αγωνία μήπως αυτά που

ήθελα να πω είναι ανόητα, αδιάφορα, βαρετά ή στην καλύτερη περίπτωση
τετριμμένα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα από τότε, ίδια η αγωνία και μαζί έχουν

αλλάξει τα πάντα.

46
Δέκα xρόνια πέρασαν και δεν πέρασαν. Τρέχω πίσω από τις λέξεις να με

μαζέψω, ξεφυλλίζω τις σελίδες του χρόνου, εσύ τον διαστέλλεις, εγώ τον

συστέλλω κι αυτός μας καταργεί.

Δέκα χρόνια κρίσης, κρίσεων δε λες καλύτερα. Οικονομική, υγειονομική,

ενεργειακή, θεσμών, αξιών, πανικού... Σήμερα αντιμέτωποι με τη μεγα-

λύτερη που μας έμελλε να ζήσουμε, αυτήν της παγκόσμιας ειρήνης κι

εμείς, εδώ, να μην είμαστε σε θέση να προβλέψουμε τι θα μας συμβεί σε

δέκα μέρες πόσο μάλλον σε δέκα μήνες.

Σ’ αυτά τα δέκα χρόνια έφυγαν αγαπημένοι από κοντά μας… σε θυμάμαι

Γιώργο, σε θυμάμαι Τάσο, σε θυμάμαι Χαρίκλεια, όλοι είστε ακόμη εκεί
στο άχρονο μέρος της καρδιάς μου. Είχαμε και πολλές νέες αφίξεις, κα-

λώς μας ήρθες Αλέξανδρε που κλείνεις φέτος τα δέκα, το δέκα το καλό.

Δέκαθλο... Τα πρώτα εκατό μέτρα - λες μέσα σου - είναι τα πιο δύσκολα,
ύστερα θα ανταποκριθεί το σώμα και η ψυχή, θα βγουν εννιά ακόμη αγω-

νίσματα. Έτσι παίρνεις φόρα τον πρώτο χρόνο και πηδάς, όσο μακρύτερα

μπορείς και βγαίνεις στον επόμενο. Παίρνεις μια ανάσα, τώρα πρέπει να