Page 40 - mag_96N
P. 40

ΣκοΡπΙεΣ ΣκεΨεΙΣ

























             Μια Παρασκευή...








               Ήταν  μια μέρα  σαν  όλες τις  άλλες                  ρατε πόσα χρόνια πίσω με γύρισε...

               που έτυχε να κάτσω από την δου-                       Θυμάμαι που ήμασταν κάτω στη γει-
               λειά. Παρασκευή βέβαια και παρόλο                     τονιά και παίζαμε...  ήταν Σάββατο

               τον χειμώνα, είχε βγάλει έναν ήλιο                    πρωί. Είχαμε ξυπνήσει με τον αδερ-
               που σου ‘φτιαχνε τη διάθεση μονο-                     φό μου, μας είχε ετοιμάσει η μάνα

   40          μιάς. Πήγα τη μικρή μου στο σχολείο                   μας γάλα με κακάο και λίγα δημη-
               κι επειδή ήταν νωρίς ακόμα είπα να                    τριακά, τα φάγαμε και πήγαμε να
               περπατήσω λίγο εκεί στις γειτονιές                    ανοίξουμε την τηλεόραση να δούμε

               μας. Για να διευκρινίσω, έχω μεγα-                    Looney Tunes, ξέρετε τώρα Μπαγκς
               λώσει σε μια περιοχή των Δ. Προα-                     Μπάνι, Σιλβέστερ και Τουίτυ κλπ κλπ.

               στίων και όταν παντρεύτηκα η μετα-                    Θα ‘ταν δεν θα ‘ταν 8 το πρωί. Το ρα-
               κίνησή μου ήταν μόλις πέντε στενά                     ντεβού εξάλλου με τα ξαδέρφια και
               πιο κάτω από το πατρικό μου. Οπότε                    τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς το

               μια ολόκληρη ζωή με δένει με την                      δίναμε για περίπου στις 10 το πρωί ή
               περιοχή μου και τις γειτονιές της.                    για να ‘μαι πιο ακριβής για όποτε κα-

               Περπατούσα λοιπόν στην ησυχία του                     τέβαινε ο πρώτος/η απ’ όλους κάτω
               προαστίου μας σε μια γειτονιά με                      στη γειτονιά.

               δεντράκια,  κάποτε  νεραντζιές  τώρα                  Με το που βλέπαμε κάποιον/α κάτω
               πλέον λεμονιές, και η ησυχία παρέα                    βγαίναμε στη σκάλα, κάναμε πάντα

               με τους ήχους των μικρών πουλιών                      τσουλήθρα στο κάγκελο της σκάλας
               που ακόμα έχουν απομείνει στις γει-                   που οδηγούσε στην κάτω εξώπορτα
               τονιές μας  ήταν  το κάτι  άλλο. Τότε                 και βγαίναμε στο δρόμο. Μέχρι εκεί

               ήταν που άκουσα δυο γειτόνισσες να                    βέβαια ενδιάμεσα λέγαμε τη καλη-
               συζητάνε στα μπαλκόνια τους και να                    μέρα μας στους θείους και στις θείες

               ρωτάνε η μια την άλλη τι φαί θα φτιά-                 (μέναμε όλοι μαζί σε ένα οικογενει-
               ξει σήμερα. Αχ αυτή η φράση να ξέ-                    ακό τριόροφο). Αδερφές της μαμάς
   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44   45