Page 45 - mag_96N

aGOTa KrISTOF

H anaλφaBHTH

έκδΟΣέΙΣ aγρΑ

Αρχίζω και εγώ, ξαναρχίζω το σχολείο. Σε ηλικία ει-
κοσιέξι ετών γράφομαι στα θερινά τμήματα του Πα-

νεπιστημίου του Νεσατέλ, για να μάθω να διαβάζω.
Είναι μαθήματα γαλλικών για αλλοδαπούς φοιτητές.

Έχω συμμαθητές Άγγλους, Αμερικάνους, Γερμανούς,
Ιάπωνες, γερμανόφωνους Ελβετούς. Η εισαγωγική

εξέταση είναι γραπτή. Είμαι εντελώς ανίδεη, βρίσκο-
μαι με τους αρχάριους. Έπειτα από ορισμένα μαθήμα-

τα ο καθηγητής μού λέει:
– Μιλάτε πολύ καλά γαλλικά. Γιατί βρίσκεστε στο τμή-

μα των αρχαρίων;
– Δεν ξέρω ούτε να διαβάζω ούτε να γράφω, Είμαι

αναλφάβητη.
Γελάει:

– Θα τα δούμε όλα αυτά.
Δύο χρόνια μετά παίρνω το πιστοποιητικό εκμάθησης της γαλλικής γλώσσας με

εύφημο μνεία. 45
Ξέρω να διαβάζω, ξέρω πάλι να διαβάζω. Μπορώ να διαβάσω Βικτόρ Ουγκώ,

Ρουσσώ, Βολταίρο, Σαρτρ, Καμύ, Μισώ, φρανσίς Πονζ, Σαντ, όλα όσα θέλω να
διαβάσω στα γαλλικά και επίσης συγγραφείς μη γαλλόφωνους σε μετάφραση φώ-

κνερ, Στάινμπεκ, χέμινγκουεϊ. Υπάρχουν πάρα πολλά βιβλία, βιβλία κατανοητά,
επιτέλους και για μένα.

Θα κάνω άλλα δύο παιδιά. Με εκείνα θα εξασκηθώ στο διάβασμα, στην ορθογρα-
φία, στις κλίσεις.

Όταν θα με ρωτούν τη σημασία μιας λέξης ή την ορθογραφία της δεν θα ξαναπώ
ποτέ:

– Δεν ξέρω.
Θα πω:

– Θα κοιτάξω.
Και πάω να κοιτάξω στο λεξικό ακούραστα, πάω να κοιτάξω. Γίνομαι μανιώδης

αναγνώστρια του λεξικού.
Ξέρω ότι τα γαλλικά δεν θα τα γράψω ποτέ όπως τα γράφουν οι εκ γενετής γαλλό-

φωνοι συγγραφείς, αλλά θα τα γράφω όπως μπορώ όσα καλύτερα μπορώ
Αυτή τη γλώσσα δεν την επέλεξα. Μου την επέβαλαν η τύχη, η μοίρα, οι συγκυρίες.

Να γράφω στα γαλλικά, είμαι υποχρεωμένη. Είναι ένα στοίχημα.
Το στοίχημα μιας αναλφάβητης. (ΠΗΓΗ)