Page 63 - mag_93
P. 63
του Σπύρου Διαμάντη
χε να κάνεις παρέα σε κάποιον. το σώμα πονάει.
Αυτό δεν το είχες υπολογίσει και Μόνο όταν τρώω δε συμβαίνει τί-
να που σου βγήκε σε καλό που ποτα. Άντε και για λίγη ώρα μετά.
ξεκίνησες νωρίς. Εμένα πάντως Οπότε σ’ ευχαριστώ γι αυτό.
μου έκανε περισσότερο καλό. Δεν ξέρω. Μάλλον την ώρα του
Ε τότε αφού έχεις χρόνο άκου κάτι φαγητού και της πέψης, τα παιδιά
ακόμα. του κεφαλιού μου μπορούν και
Φαντάσου δυο παιδιά που ρίχνουν παίζουν σαν τα άλλα. Ή κοιμού-
με δύναμη τα παιχνίδια τους στο νται.
πάτωμα. Το ένα με μοναδικό στό- Μην το ψάχνεις, πήγαινε τώρα μη
χο να σπάσει το πλακάκι και το χάσεις και το επόμενο λεωφο-
άλλο για να πάρει ευχαρίστηση ρείο. Όσο μένεις θα λέω ό,τι μου
από την καταστροφή των παιχνι- κατεβαίνει και θα σχολιάζω ό,τι
διών. μου κάνει εντύπωση. 63
Θα μου πεις πώς μου ‘ρθε τώρα Σ’ ευχαριστώ και για την παρέα.
αυτό πρωινιάτικα; Το όνομα σου δε μου 'πες. Ωραίο
Ε λοιπόν, σαν αυτό το πάτωμα εί- όνομα σου ‘δωσαν φίλε. Ταιριά-
ναι το σώμα μου. ζετε.
Και όπως ακριβώς κάνουν αυτά Καλή σου μέρα. Ναι, θα τα λέμε.
τα δυο παιδιά, έτσι κάνει και το Εξάλλου ξέρεις πού μένω».
μυαλό μου.
Τα παιχνίδια που πετάνε είναι οι
σκέψεις μου.
Ξέρω. Υπάρχουν παιδιά που δεν
πετάνε τα παιχνίδια τους. Που
απλά παίζουν και τα προσέχουν.
Το μυαλό το δικό μου όμως, είναι
φτιαγμένο από αυτά τα δυο παιδιά
που τα πετάνε στο πάτωμα.
Και στις δυο περιπτώσεις πάντως
