Page 59 - mag_93
P. 59
του Aλέξανδρου Αραμπατζή
του Κόσμου, αλλά το Είναι του Κό- σκοτάδι του πραγματικού. Δεν είμαι
σμου να μην σου ανήκει. Η ζωή μου παραγωγικός, το ξέρω, το τίποτα εί-
όλη κινείται ανάμεσα στην διφορού- ναι πολύ πιο παραγωγικό από εμένα
μενη αυταρέσκεια και στον βλοσυ- και εις μάτην προσπαθώ να το συνα-
ρό πεσιμισμό. Θα ήθελα να διακω- γωνιστώ ισάξια στην ματαιότητά του.
μωδήσω με δόλο και τραχύτητα την Θα επιθυμούσα επίσης πολύ μα πάρα
τρυφερή μου ηλικία αν η ηλικία αυτή ολύ να γράψω ένα ερωτικό δράμα
δεν με σημάδευε μέχρι σήμερα με στο οποίο θα πρωταγωνιστούσαν ο
την ανεπίστρεπτή της απαρέσκεια. ΄Ιλιγγος και η Ναυτία. Θα το τιτλοφο-
Αποφάσισα να ξεμοναχιάσω ύπου- ρούσα Η ΤΥΡΑΝΝΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩ-
λα τη δυστυχία μου και να της δώσω ΠΙΝΗΣ ΔΙΝΗΣ και θα το ανέβαζα στο
να καταλάβει. Η πραγματική ζωή ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΜΑΡΑΜΕΝΗΣ ΝΙΟΤΗΣ
δεν αντέχει τα σκοτεινά νοήματα, τα διαλέγοντας για σκηνοθέτη έναν
κρυμμένα σημεία, τα μισεί. Μόνο η αμπελοφιλόσοφο και βοηθό του μια
τέχνη τα αντέχει. Ονειροπολώ ακό- ψυχαναλύτρια. 59
μη σα μικρό παιδί φτυαρίζοντας Προσπαθώ να ζήσω τα χρόνια του
στην χοάνη του χρόνου κάθε δείγμα σκληρού εγκλεισμού μου εφαρ-
προσδοκίας, την εναγώνια αναμονή. μόζοντας την ψυχρή λογική πάνω
Και καθώς όλα τα πράγματα πρέ- στα πιο θερμά πράγματα. Αφήνομαι
πει να τα καταλάβω μόνος μου και να με συνεπαίρνει η ιδέα μιας από-
να πράξω μόνος μου έτσι πρέπει να δρασης από το πραγματικό μέσα
μεταμορφωθώ σε μικρό μάγο ή σε από ένα τούνελ του χρόνου που θα
μικρό θεό ούτως ώστε το μέρος του με οδηγούσε κατευθείαν στον Απέ-
κόσμου που με περιέχει να το κατα- ραντο Κήπο των Πλατωνικών Ιδεών,
κτήσω σαν δικό μου κόσμο. όπου η Ιδέα του ΄Ερωτα θα είχε την
Αν θελήσω σαν ποιητής να εισχωρή- τιμητική της. Κι εγώ ασφαλώς δίπλα
σω βαθιά στην σπηλιά της ποίησης της να ποζάρω σαν επηρμένο μορ-
θα ήταν να φρόνιμο να με συνοδέ- μολύκειο.
ψει κι ένα επιτελείο καλά εξοπλι- Θα περιμένω ωστόσο όσο θα χρει-
σμένων σπηλαιολόγων. Μέσα στο αστεί να περιμένω. Κι αν το σύμπαν
σκοτάδι του πραγματικού διαχέεται κοπεί στη μέση θα μοιραστώ τα κομ-
το φως της φαντασίωσης, μέσα στο μάτια του με όλους τους καταραμέ-
φως της φαντασίωσης διαχέεται το νους ποιητές του κόσμου.
