Page 58 - mag_93
P. 58
μΙΚΡεΣ ΙΣΤοΡΙεΣ
Αίφνης
Αίφνης βρέθηκα στην άκρη ενός σι- σε αμήχανες ενότητες. Η εικόνα πα-
δηροδρομικού σταθμού όπου είδα γιδεύει το ρημαγμένο κουβούκλιο
58 παροπλισμένα βαγόνια να θρηνούν της ανθρώπινης σάρκας. Στοχεύει
την φαγωμένη από τη σκουριά ελε- την πληθωρική φωτοσκίαση της αν-
εινή τους όψη. Τα έγδαραν η βροχή, θρώπινης παρακαταθήκης. Μέσα
ο αέρας, ο ήλιος, το χιόνι: δόντια του σ' αυτήν την ανθρώπινη, πολύ αν-
χρόνου, δόντια της συμφοράς, δό- θρώπινη παρακαταθήκη εμφωλεύει
ντια της γήρανσης και της οδύνης. η βουερή, αναπόδραστη, διαλυτική
Στο βάθος, σκόρπια σιδερικά και έμβια συνθήκη. Όπως έχω διαβάσει
εξαρτήματα, εγκαταλειμμένα, άχρη- κάπου στις πρώτες βδομάδες μετά
στα, αποσυναρμολογημένα από την τη σύλληψη, ώσπου να πάρει την
τάξη του χρόνου, ατάκτως ερριμμέ- οριστική μορφή και το σχήμα του,
να, κολοβά, βασανισμένα, κλινικά ένα έμβρυο περνά από τη μορφή του
νεκρά. Και στο ύψος της γέφυρας ψαριού, του αμφίβιου και άλλων θη-
η εμφατική ανθρώπινη παρουσία: λαστικών κάνοντας έτσι μια σύντομη
ένας γέρος, ένα παιδί, μια νοικοκυ- αναδρομή στη χαοτική εξέλιξη. Οι
ρά, ένας νεαρός, μια νεαρή. Απέναντι δεινόσαυροι ξυπνούν μέσα από τον
το βλέμμα του φωτογράφου: συμπα- ύπνο των ανθρώπων, οι άνθρωποι
γές, αλλά ρηχό, αλλαζονικό, αλλά ξυπνούν με τον τρόμο των δεινο-
ανούσιο, μεθοδικό, αλλά κουρασμέ- σαύρων.
νο, ερευνητικό, αλλά διασπασμένο ΕΙΝΑΙ σημαίνει ν' ανήκεις στο Είναι
