Page 54 - mag_93
P. 54

ενΑΣ μπΑμπήΣ                                    της Μαρίας Στρίγκου

                                                                                          https://meorio.blogspot.com/
                          Το όνειρο






               όνειρο. Με γδέρνει μαλακά κι ύστε-                    σει πως είναι να παίζεις στην παιδική

               ρα φεύγει. Παιδί ήθελα να γίνω ζω-                    χαρά, πώς είναι να κολυμπάς στην
               γράφος.  Ζωγράφιζα  αρχικά  πάνω                      αγαπημένη σου παραλία, πώς είναι

               στο νοτισμένο τζάμι της κουζίνας,                     να τραγουδάς το αγαπημένο σου
               ύστερα στο τετράδιο της αντιγραφής,                   τραγούδι, να φτιάχνεις το αγαπημέ-

               στις χαρτοπετσέτες, στο χώμα μπρο-                    νο  σου  γλυκό.  Πράγματα  που  εσύ
               στά στην εξώπορτα, στα βότσαλα της                    κάνεις μοναδικά και κάνουν εσένα

               θάλασσας, στο μπλοκ της ιχνογραφί-                    μοναδικό τη στιγμή που καταπιάνε-
               ας. Ζωγράφιζα καράβια, κήπους αν-                     σαι μ’ αυτά. Κι είμαι σίγουρος πως

               θισμένους, ήλιους, πολλούς ήλιους,                    όλα  αυτά τα όνειρα έχουν χρώμα-
               έναν φάρο και γύρω του δελφίνια,                      τα, πολλά χρώματα, τα χρώματα που

               σπιτάκια με ανοιχτά παραθυρόφυλ-                      κουβαλάμε μέσα μας από τη γέννη-

               λα, δρόμους που χανότανε στο γα-                      σή μας ακόμα. Ξέρεις τι θέλουν να
               λανό του ουρανού, ζωγράφιζα τη                        σου πούνε όλα εκείνα τα χρώματα;

               ζωή όπως  θα έπρεπε να είναι.  Γι’                    Να μη γίνεις ένα με το γκρίζο που σου
   54          αυτό έρχεται το όνειρο τώρα. Για να                   πασάρουν  «έξυπνα» οι οθόνες,  οι


               μου θυμίσει.                                          τοίχοι, οι ασχήμιες και οι διαδρομές

               Να θυμηθώ πως είναι να παίρνεις το                    τους. Να θυμηθείς πως η ομορφιά
               αγαπημένο σου πινέλο, να το βουτάς                    έχει πολλές αποχρώσεις και πως ζει

               στο χρώμα που αγαπάς, να φτιάχνεις                    πάντα μέσα σου. Να θυμηθείς πως
               πάνω στον καμβά  ένα ηλιοτρόπιο,                      μπορείς, πως μπορείς να φτιάχνεις

               μια γέφυρα, ένα ποτάμι που κυλά,                      θεούς κι αγγέλους με μόνο όπλο την

               ένα λιμάνι για τα καράβια σου, μια                    καρδιά και το κουράγιο σου.
               σημαία, τον ήλιο πάνω απ’ τα βου-                     Δεν είναι λίγο αυτό. Ίσα ίσα είναι

               νά, δέντρα, λουλούδια, πουλιά, όλα                    πολύ. Πολύ περισσότερο απ’ την
               τις ομορφιές που έχει ανάγκη η ψυ-                    ασχήμια  τους.  Γι’  αυτό  ξύπνα  και

               χούλα σου να βλέπει, να ζει, να μοι-                  ζωγράφισε.  Συνέχισε τ’ όνειρο με
               ράζεται.                                              τον δικό σου τρόπο, παίξε τη δική

               Σε μένα τ’ όνειρο θέλει να υπενθυ-                    σου μουσική, εκφράσου θαρραλέα

               μίσει πως εγώ είμαι ο ζωγράφος της                    και πολύχρωμα.
               ζωής μου, θέλει να μου θυμίσει τα                     Μόνο  έτσι  θα  νικηθεί  η  πανδημία

               χρώματα που μου στερεί η αναγκα-                      του γκρίζου. Μόνο έτσι.

               στική εστίαση στο γκρίζο. Σε σένα το                  Πάμε να κάνουμε το όνειρο αλήθεια.
               όνειρο μπορεί να έρθει για να θυμί-                   Ξύπνα!
   49   50   51   52   53   54   55   56   57   58   59